Modlitwa zdaje się pełnić wiele funkcji w życiu człowieka. W niniejszej pracy chciałabym przedstawić ją jako werbalny przejaw duchowości, jako narzędzie opracowywania doświadczenia, oblekania go w sens i wreszcie jako immanentny wyraz człowieczeństwa. Chciałabym potraktować tę pracę jako miejsce twórczego spotkania dwóch idei — Janusza Korczaka i Viktora E. Frankla. To nieśmiała próba spojrzenia na jednego oczami drugiego. W pracy przyjęłam za cel poznanie psychicznych reprezentacji Boga podmiotów wypowiadających się w utworze Korczaka, by na tej podstawie móc spróbować określić funkcje, jakie pełni dla nich modlitwa. Na końcu chciałabym przyjrzeć się pojęciu człowieczeństwa i roli, jaką odgrywa w jego konstytuowaniu szeroko pojęta duchowość.