Opierając się na teoretycznych pismach Tzvetana Todorova i Georga Lukácsa poświęconych powieści, esej niniejszy postuluje szersze uznanie biografii za gatunek literacki. Autor tekstu określa gatunek biografii jako gatunek radykalnej niekompletności, omawiając jednoczesne poszukiwanie prawdy i skłonność do fragmentacji w dążeniu biografa jako jakości, która cechuje nie tylko źródła, z jakich biograf korzysta, ale także determinuje przygodny, nieciągły charakter intelektualnej i emocjonalnej przestrzeń, którą zamieszkuje zarówno podmiot biograficzny, jak i sam biograf.