Artykuł jest poświęcony analizie wypowiedzi kobiet-pisarek na temat wojny w Ukrainie. Jako materiał do analizy posłużyły wypowiedzi trzech bardzo dobrze rozpoznawalnych w świecie pisarek (Ludmiły Pietruszewskiej, Marii Stiepanowej i Ludmiły Ulickiej), których postawy polityczne nie stanowiły zwykle tematu odrębnych rozważań, a reprezentujących różne pokolenia i style literackie oraz kojarzonych z różnymi gatunkami literackimi. Zauważono, że temat wojny stanowił zwykle w Rosji domenę mężczyzn i narracja kobieca radykalnie różni się od znanego dotychczas najlepiej męskiego sposobu patrzenia na wojnę. Jako tło teoretyczne rozważań posłużyła poetyka afektywna i idea „czułej narracji”. W przedstawionych różnego typu tekstach i wypowiedziach ważne miejsce zajmują emocje, a wśród nich dominującą rolę odgrywa motyw współczucia i empatii. Kobiety odważnie mówią także o rosyjskiej odpowiedzialności za wojnę, coraz wyraźniej zdając sobie sprawę z roli, jaką w procesie przemian społecznych odgrywa ich postawa.
Język Polski
Русский
English