https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/issue/feed Średniowiecze Polskie i Powszechne 2024-01-26T21:30:07+00:00 dr Maciej Woźny sredniowieczepip@us.edu.pl Open Journal Systems <p>„Średniowiecze Polskie i Powszechne" jest czasopismem naukowym, redagowanym w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego. Jego pierwszy tom, pod redakcją prof. dr hab. Idziego Panica ukazał się w 1999 roku. Od tomu drugiego, opublikowanego w roku 2000 redaktorem czasopisma został także prof. dr hab. Jerzy Sperka. Od 2011 wpółredaktorem została dr hab. Bożena Czwojdrak prof. UŚ. Czasopismo "Średniowiecze Polskie i Powszechne" jako rocznik regularnie ukazuje się od 2007 roku. W związku z tym, że w 2009 roku „Średniowiecze Polskie i Powszechne" zyskało status wydawnictwa ciągłego, zgodnie z wymogami Narodowego Ośrodka ISSN, mieszczącego się w Bibliotece Narodowej w Warszawie, zmieniono nieznacznie zapis tytułu (zastosowano wielkie litery oraz cudzysłów) i wprowadzono nową numerację tomów. Stąd pierwsza po tytule cyfra oznacza tom nowego wydawnictwa ciągłego, natomiast w nawiasie podany jest numer liczony od pierwszego roku wydania rocznika, kiedy było jeszcze wydawnictwem wielotomowym. Stopniowo rozszerzała się też formuła periodyku, oprócz artykułów, wydawnictwo wzbogaciły także artykuły recenzyjne oraz recenzje.</p> <p>Czasopismo znalazło się na liście czasopism naukowych parametryzowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Obecnie za publikację artykułu otrzymuje się 70<strong>&nbsp;punktów</strong>.&nbsp;</p> <p>Pismo jest indeksowane na liście <strong>ERIH+</strong> od 2020 roku.</p> https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15509 „Królestwo jednego języka i jednego prawa jest słabe” – wieloetniczność wczesnośredniowiecznych Węgier 2024-01-26T21:30:06+00:00 Ryszard Grzesik grzesik@man.poznan.pl <p>Przynależność etniczna nie stanowiła przed XVIII wiekiem kryterium decydującego&nbsp;o przynależności państwowej. Miano jednak świadomość różnorodności etnicznej istniejącej&nbsp;w ramach jednego kraju, a nawet, że może ona go wzbogacić. Wydaje się, że w panoramie&nbsp;wczesnośredniowiecznych państw Europy Środkowej Węgry od samego początku wyróżniały&nbsp;się swoją mozaiką etniczną. Były to zaszłości okresu przynależności plemion węgierskich do&nbsp;świata Wielkiego Stepu, gdzie powstające związki polityczne spajane były przez charyzmatycznego&nbsp;wodza lub dynastię mającą sakralną legitymację, lecz po ustaniu tych czynników&nbsp;związki te zanikały. Mogły po nich pozostać ślady w zbiorowej pamięci, jak w przypadku&nbsp;Attyli, lecz poszczególne plemiona rozchodziły się i znajdowały swe miejsce w nowych związkach,&nbsp;zazwyczaj wieloplemiennych.<br>Taki charakter miał plemienny związek węgierski, do którego obok ugrofińskich Madziarów&nbsp;należeli Kabarowie, czyli odłam Chazarów, który zbuntował się przeciwko swoim&nbsp;współplemieńcom, oraz Szeklerzy, którzy jako domniemani nosiciele tradycji o Attyli mogli&nbsp;być potomkami Hunów, krewnymi Onogurów – Protobułgarów. Obie te grupy szybko się&nbsp;zmadziaryzowały, a na nowym miejscu osiedlane były przy granicach państwa, tworząc jego&nbsp;pierwszą linię obronną. Taką rolę odgrywali też późniejsi przybysze na ziemie Kotliny Karpackiej:&nbsp;Pieczyngowie, Kumani oraz nieomówieni w artykule Sasi, muzułmanie i Rusini. Byli&nbsp;oni pierwszym źródłem, które zasilało węgierską mozaikę etniczną. Drugie źródło stanowili&nbsp;słowiańscy czy słowiańsko-awarscy tubylcy zamieszkujący te ziemie w chwili przybycia Węgrów.&nbsp;Pojawienie się Węgrów nie oznaczało eksterminacji tej ludności – stała się ona częścią&nbsp;kształtującego się społeczeństwa węgierskiego, zajmując jednak jako ludność chłopska dolne&nbsp;szczeble drabiny społecznej. Wydaje się również, że dotychczasowe elity podjęły współpracę&nbsp;z najeźdźcami, a ich potomkowie stali się częścią elity węgierskiej, jak np. ród Hont-Pázmány&nbsp;albo Miskolcowie. Kontakt z przybyszami i tubylcami zasilił węgierską tradycję historyczną&nbsp;nowymi elementami, np. pamięcią o pasterzach rzymskich, w których Gyula Kristó widział&nbsp;frankijskich (salzburskich) (dusz)pasterzy działających na terenie księstwa panońskiego.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15107 Pojedynek Béli I z księciem „Pomorza” – prawda historyczna czy fikcja literacka? Analiza narratologiczno-komparatystyczna rozdziału 79 Chronicon pictum oraz relacji Gesta Hungarorum 2024-01-26T21:30:07+00:00 Maciej Stachowicz m.stachowicz4@student.uw.edu.pl <p>Artykuł jest analizą narratologiczną rozdziału 79 Chronicon pictum oraz rozdziału 52 Gesta&nbsp;Hungarorum, poświęconych scenie pojedynku pomiędzy węgierskim księciem Bélą a pomorskim&nbsp;władcą. Autor opowiedział się za symbolicznym rozumieniem omawianej w artykule&nbsp;sceny. Tym samym podał w wątpliwość historyczność pojedynku, jak i samej wojny z Pomorzanami.&nbsp;Odrzucił pogląd, że postać Mieszka przedstawia konkretnego władcę Polski, a zinterpretował&nbsp;ją jako archetyp całej dynastii Piastów. Następnie przeprowadził analizę porównawczą&nbsp;omawianej sceny pojedynku, zestawiając tekst Chronicon pictum z innymi źródłami&nbsp;narracyjnymi z epoki. W swoim artykule zwrócił uwagę na podobieństwo tego rozdziału do&nbsp;rozwiązań literackich znanych z utworów z gatunku chansons de geste, m.in. Historii o pięknej&nbsp;a szlachetnej Meluzynie. Stwierdził, że owa scena wpisuje się w motyw literacki księcia-wygnańca,&nbsp;który będąc na uchodźstwie w obcym królestwie, ratuje je, pokonując armię poganina-najeźdźcy. Książę potwierdza tym czynem, że jest godny władzy, którą ostatecznie obejmuje.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15123 Zdrowie i choroba w "Księdze instruktażu w zakresie elementów sztuki astrologicznej" Al-Biruniego 2024-01-26T21:30:07+00:00 Sylwia Konarska-Zimnicka zimnicka@ujk.edu.pl <p>Al-Biruni to jedna z kluczowych postaci świata nauki w wiekach średnich. Erudyta, parający&nbsp;się wieloma dyscyplinami – dość wymienić: matematykę, astronomię, prawo, historię,&nbsp;geodezję etc. Był jednocześnie znakomitym astrologiem, który pozostawił po sobie bogatą&nbsp;spuściznę naukową. Niestety, większość jego dzieł nie została przetłumaczona na język łaciński,&nbsp;co sprawiło, że w kręgu kultury chrześcijańskiej wieków średnich nie był on postacią&nbsp;znaną. Podobnie jego twórczość naukowa. Jednym z takich dzieł jest Księga instruktażu w zakresie&nbsp;elementów sztuki astrologicznej, w której uczony przedstawił rudymenta wiedzy astrologicznej&nbsp;wraz z zagadnieniami z dyscyplin wchodzących w skład quadrivium, ukazując tym&nbsp;samym warsztat naukowy średniowiecznego astrologa. W tekście tym zaprezentował kluczowe&nbsp;dla astrologii tematy, nie pomijając kwestii szczególnie istotnych dla każdego człowieka –&nbsp;zdrowia i choroby, który to wątek stanowi myśl przewodnią niniejszego artykułu.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/14860 „W bólach będziesz rodziła” – Taddeo Alderotti, Aldobrandino ze Sieny, Michał Savonarola i inni o bezpłodności, ciąży i porodzie w średniowieczu 2024-01-26T21:30:07+00:00 Anna Głusiuk annaglusiuk@hotmail.com <p>Zachowane do czasów współczesnych średniowieczne traktaty medyczne z reguły zawierają&nbsp;nieliczne informacje na tematy stricte ginekologiczno-położnicze, co pozwala sądzić, że&nbsp;ta tematyka nie do końca interesowała ówczesnych autorów. Rzadko powstawały wówczas oddzielne&nbsp;dzieła, które w jednym miejscu szczegółowo omawiały problematykę bezpłodności,&nbsp;ciąży czy porodu. W niniejszym artykule poddano analizie wybrane traktaty medyczne, których&nbsp;autorzy w więcej niż tylko w kilku zwięzłych zdaniach opisują wymienioną tematykę.&nbsp;Prace Rhazesa, Trotuli z Salerno, Konstantyna Afrykańczyka, Aldobrandina ze Sieny, Taddea&nbsp;Alderottiego, Gentile da Foligno czy Michała Savonaroli są cennym źródłem informacji, ponieważ&nbsp;ukazują stan ówczesnej wiedzy medycznej również m.in. w zakresie bezpłodności, ciąży&nbsp;i porodu. Jak wynika z analizy omawianych dzieł, niektóre z nich stanowią kompilację wcześniej&nbsp;powstałych prac, podczas gdy inne, mimo że zawierają liczne odniesienia do istniejących&nbsp;już traktatów, wnoszą wiele nowych spostrzeżeń, obserwacji i przemyśleń ich autorów.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15607 Nieznany list arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzanty z Kosowic herbu Szeliga z 24 września 1387 roku 2024-01-26T21:30:06+00:00 Michał Hankus michal.jerzy.hankus@gmail.com <p>Arcybiskup gnieźnieński Bodzanta z Kosowic herbu Szeliga to jedna z najbardziej kontrowersyjnych&nbsp;postaci końca XIV wieku w Polsce. Karierę rozpoczął na stanowisku wielkorządcy&nbsp;krakowsko-sandomierskiego za czasów Kazimierza Wielkiego. Piastował ten urząd przeszło&nbsp;20 lat, równocześnie rozwijając karierę duchowną – z powodzeniem pełnił funkcję kanonika&nbsp;krakowskiego, scholastyka wiślickiego czy w końcu prepozyta kolegiaty św. Floriana na Kleparzu.&nbsp;W 1382 roku z woli króla Ludwika Węgierskiego został mianowany na arcybiskupstwo&nbsp;gnieźnieńskie, gdzie pozostał aż do śmierci w 1388 roku. Kontrowersje związane z Bodzantą&nbsp;wynikają z faktu jego labilnej polityki w okresie bezkrólewia po śmierci Ludwika Węgierskiego.&nbsp;Dodatkowo Jan z Czarnkowa w swojej kronice pozostawił niechlubną opinię na temat&nbsp;arcybiskupa, przedstawiając go jako nieudacznika i niszczyciela polskiego Kościoła.<br>Celem artykułu jest naświetlenie konfliktu między Bodzantą z Kosowic a księciem Władysławem&nbsp;Opolczykiem, rozgrywającego się w 1387 roku. Analiza opiera się na nieznanym dotąd&nbsp;liście arcybiskupa do duchownych w parafiach w ziemi wieluńskiej, odnalezionym w zbiorach&nbsp;Biblioteki Jagiellońskiej. Spór wynikał z pobierania przez urzędników księcia spornych&nbsp;świadczeń ze wsi należących do duchownych w ziemi wieluńskiej. Arcybiskup stanął w obronie&nbsp;tamtejszego kleru, obkładając Wieluń interdyktem, a władcy grożąc ekskomuniką.<br>Praca uzupełnia dotychczasowe luki w relacjach między najważniejszymi osobami w Królestwie&nbsp;Polskim końca XIV wieku. Poza tym weryfikuje stan badań na temat historii takich&nbsp;miejscowości, jak Krzywarzeka. Ukazuje również postawę i determinację arcybiskupa w ukróceniu&nbsp;procederu księcia, co staje w sprzeczności z opinią o słabości Bodzanty przez cały&nbsp;okres pontyfikatu.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15169 Zamek a miasto. Analiza semantyczna terminu castrum w polskiej łacinie średniowiecznej 2024-01-26T21:30:06+00:00 Michał Rzepiela michal.rzepiela@ijp.pan.pl <p>W artykule omówiono dystrybucję semantyczną rzeczownika castrum jako najpopularniejszego&nbsp;terminu używanego w polskiej łacinie średniowiecznej na oznaczenie zamków&nbsp;i zespołów zamkowo-miejskich. Jako podstawa materiałowa dla zaprezentowanych badań posłużyły&nbsp;dwa korpusy polskiej łaciny średniowiecznej, korpus języka ogólnego eFontes oraz&nbsp;korpus dzieł Jana Długosza, opracowane w Pracowni Łaciny Średniowiecznej Instytutu Języka&nbsp;Polskiego PAN. W pierwszej części artykułu, po uwagach wstępnych poświęconych specyfice&nbsp;korpusów języków dawnych, zostają przytoczone dane porównawcze dotyczące frekwencji&nbsp;w źródłach rzeczownika castrum i pozostałych rzeczowników – terminów kastelologicznych,&nbsp;jak również podniesiona zostaje kwestia precyzji semantycznej terminologii kastelologicznej.&nbsp;W dalszej części artykułu omówiono relacje zachodzące między zamkiem a miastem, gdy&nbsp;funkcjonują one w ramach jednego kompleksu architektonicznego. Dla badania tych relacji&nbsp;szczególnie istotne znaczenie ma obserwacja kolokacji współtworzonych przez rzeczownik&nbsp;castrum. Na podstawie listy dziesięciu najpopularniejszych wyrazów – „partnerów” kolokacyjnych castrum, wyodrębnionych z korpusów, podejmuje się próbę opisania najważniejszych&nbsp;funkcji zamku w przestrzeni miejskiej. Wskazuje się tutaj kolejno na: funkcję sądowniczą zamku,&nbsp;jego funkcję przy określaniu obiektów w topografii miejskiej, jego rolę jako pracodawcy&nbsp;dla mieszkańców miasta.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15132 Správny aparát mesta a jeho grafická vizualizácia (na príklade Banskej Bystrice v stredoveku a ranom novoveku) [Aparat administracyjny miasta i jego wizualizacja graficzna (na przykładzie Bańskiej Bystrzycy w średniowieczu i wczesnej nowożytności)] 2024-01-26T21:30:07+00:00 Milan Georgievski milan.georgievski@snm.sk Oto Tomeček oto.tomecek@umb.sk <p>Celem artykułu jest rozważenie wykorzystania i przydatności graficznej wizualizacji do&nbsp;przedstawienia zagadnień związanych z organizacją administracyjną miasta. Część tekstowa&nbsp;artykułu opisuje główne organy administracji miejskiej w kształcie, jaki wyłonił się w średniowieczu,&nbsp;przybierając ostateczną formę w XVI wieku. Oprócz instytucji burmistrza szczególną&nbsp;uwagę zwrócono na kolegialne organy administracji miejskiej: radę miejską (wewnętrzną i zewnętrzną)&nbsp;oraz utworzoną później wybieralną gminę. Instytucje te funkcjonowały do połowy&nbsp;XVIII wieku (a konkretnie do 1755 roku), kiedy to, w wyniku starań o ujednolicenie organizacji&nbsp;administracyjnej miast królewskich, Bańska Bystrzyca utraciła kilka unikalnych składowych&nbsp;autonomii (jak wyznaczanie kandydatów na stanowisko burmistrza przez mieszczan&nbsp;posiadających dom na rynku czy coroczne wybory burmistrza).<br>Na potrzeby niniejszego opracowania stworzono dwie mapy myślowe oraz trzy poglądowe&nbsp;diagramy. Pierwsza mapa stanowi wprowadzenie do badań administracji miejskiej w okresie&nbsp;średniowiecza. Ponieważ wiele mechanizmów wyboru urzędników i członków kolegialnych&nbsp;organów administracji miejskiej nie jest dogłębnie znanych, ten sposób wizualizacji można&nbsp;uznać za właściwy sposób wprowadzenia w tematykę. Druga mapa przedstawia warunki administracyjne&nbsp;miasta w pierwszej połowie XVIII wieku. W tym przypadku dostępna już była&nbsp;wystarczająca ilość danych dla takiego ujęcia zagadnienia, więc mapa taka posłużyła jako środek&nbsp;doprecyzowania lub uzupełnienia specjalnie skonstruowanego i odpowiednio uproszczonego&nbsp;diagramu. Wreszcie, okresy XVI, XVII i pierwszej połowy XVIII wieku potraktowano&nbsp;odrębnie, przedstawiając je za pomocą osobnych diagramów obrazujących mechanizmy administracyjne.&nbsp;Te trzy diagramy umożliwiają przejrzyste prześledzenie najważniejszych procesów&nbsp;rozwojowych i istotnych zmian w funkcjonowaniu podstawowych mechanizmów aparatu administracyjnego&nbsp;miasta.<br>Poglądowe wizualizacje za diagramów i map konceptualnych sprawdzają się jako pomocne&nbsp;narzędzia zarówno w poznawaniu jak i badaniach nad dziejami administracji. Wizualizacje&nbsp;administracji miejskiej pomagają w lepszym zrozumieniu jej funkcjonowania jak również pozwalają&nbsp;formułować zagadnienia do podjęcia w dalszych badaniach historycznych.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15143 Rynek nieruchomości w małym mieście małopolskim w późnym średniowieczu na przykładzie Chrzanowa 2024-01-26T21:30:06+00:00 Dorota Żurek dorota.zurek@up.krakow.pl <p>Artykuł poświęcony jest analizie rynku nieruchomości w późnośredniowiecznym Chrzanowie&nbsp;na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Badaniom poddano okres niemal jednego wieku&nbsp;w dziejach miasta, co pozwoliło na zaobserwowanie pewnych trendów w obrocie nieruchomościami.&nbsp;Analizy objęły dynamikę obrotu nieruchomościami w mieście, co uznawane jest&nbsp;za wskaźnik koniunktury danego ośrodka. Kolejnym badanym elementem było położenie&nbsp;nieruchomości będących przedmiotem handlu, co pozwoliło na ukazanie, które części miasta&nbsp;cieszyły się największym zainteresowaniem wśród nabywców. Analiza struktury społecznej&nbsp;i zawodowej uczestników rynku nieruchomości pokazała, jakie grupy w największym stopniu&nbsp;partycypowały w tym rynku, dysponując odpowiednim kapitałem pozwalającym na zakup nieruchomości&nbsp;w mieście. Pewne spostrzeżenia poczyniono także w odniesieniu do cen domów&nbsp;w tej miejscowości.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15152 Bariery naturalne i antropogeniczne w rozwoju przestrzennym miasta średniowiecznego i nowożytnego na Śląsku. Analiza kartograficzna 2024-01-26T21:30:06+00:00 Rafał Eysymontt rafal.eysymontt@uwr.edu.pl <p>Oczywistą granicą miasta średniowiecznego były mury miejskie, miasta nowożytnego&nbsp;zaś – pas fortyfikacji bastionowych. Należy zastanowić się nad uwarunkowaniami przebiegu&nbsp;tej granicy. Chodzi tu zarówno o uwarunkowania naturalne (przebieg rzek, usytuowanie jez usytuowania w bezpośrednim sąsiedztwie średniowiecznego i nowożytnego ośrodka żyznych&nbsp;terenów rolnych i wsi lub ludnych przedmieść opasujących ciasną pętlą mury miejskie. Dobrą&nbsp;ilustracją tego zjawiska są czasem nowożytne opisy miast (Bartłomiej Stein dla Wrocławia,&nbsp;Friderico Lucae dla Wołowa), częściej jednak historyczne materiały kartograficzne i niekiedy&nbsp;wyniki badań archeologicznych. Przypuszczalny przebieg wód daje czasem, tak jak w Środzie&nbsp;Śląskiej, podstawę do rekonstrukcji oryginalnego układu funkcjonalnego miasta. Bardziej&nbsp;oczywiste, choć warte zauważenia, są warunkowane przebiegiem nurtu rzeki układy przestrzenne&nbsp;miast (Bytom Odrzański, Krosno Odrzańskie).<br>Układ przestrzenny miast warunkowany był również przez ich usytuowanie na terenach&nbsp;podgórskich. Łatwo dostrzec, jak czynnik ten wpływał na zagospodarowanie przestrzeni takich&nbsp;miejscowości, jak Bolków lub położona w Ziemi Kłodzkiej Bystrzyca Kłodzka. Takie&nbsp;górskie położenie było z jednej strony dla założycieli miast komplikacją, a z drugiej – szansą&nbsp;na bardziej efektowne ukształtowanie ich sylwety.<br>Pewnym ograniczeniem dla rozwoju przedmieść mogły być także, tak jak to miało miejsce&nbsp;we Wrocławiu, intensywnie użytkowane podmiejskie wioski, szczególnie te usytuowane na&nbsp;południe od miasta. To sprawiało, że obszar ten przez długi czas nie mógł przekształcić się&nbsp;w przedmieścia. Inaczej było na północ od centrum, gdzie siatkę uliczną zaczynano organizować&nbsp;już w początku XVIII wieku.<br>Ostatnim w końcu fenomenem były niezwykle intensywnie zagospodarowane przedmieścia&nbsp;Kątów Wrocławskich i Jeleniej Góry. Osłabiały one funkcje obronne tych miast. W Brzegu&nbsp;kontynuacja tej funkcji możliwa była dopiero po kilkukrotnej rozbiórce podmiejskich wiosek.</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15884 Agnieszka Teterycz-Puzio, Gryfina. Niedoceniana księżna [halicka?] (1244/49–1303/09) [?], Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej w Słupsku, Słupsk 2023, ss. 186 2024-01-26T21:30:06+00:00 Paweł Żmudzki p.zmudzki@uw.edu.pl <p>Agnieszka Teterycz-Puzio, Gryfina. Niedoceniana księżna&nbsp;[halicka?] (1244/49–1303/09) [?], Wydawnictwo Naukowe&nbsp;Akademii Pomorskiej w Słupsku, Słupsk 2023, ss. 186</p> 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15183 Kontrowersyjne początki wielkiego bezkrólewia. W odpowiedzi Andrzejowi Marcowi 2024-01-26T21:30:06+00:00 Dariusz Wróbel dariusz.wrobel@mail.umcs.pl 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement## https://journals.us.edu.pl/index.php/SPP/article/view/15299 W odpowiedzi na odpowiedź Dariusza Wróbla 2024-01-26T21:30:06+00:00 Andrzej Marzec andrzej.marzec@uj.edu.pl 2023-12-29T00:00:00+00:00 ##submission.copyrightStatement##