Artykuł przedstawia argumenty podważające obecnie przyjmowaną interpretację Kroniki śląskiej, według której to Mieszko Plątonogi zaatakował Bolesława Wysokiego, swojego starszego brata, w 1172 roku. Moim zdaniem Mieszko posiadał własne księstwo ze stolicą w Raciborzu już w latach 1166–1170, a osobą, która usunęła Bolesława Wysokiego z Wrocławia, był Mieszko Stary. Przekonanie to jest zgodne ze współczesnymi źródłami niemieckimi. Stanowisko Mieszka Plątonogiego wobec starszego brata datuje się dopiero na 1177 rok. Skromna baza źródłowa nie pozwala na precyzyjne określenie momentu przypisania księstwa opolskiego Jarosławowi, najstarszemu synowi Bolesława Wysokiego. W artykule staram się wskazać słabe punkty hipotezy J. Bieniaka, który datuje powstanie tego księstwa na 1175 rok. Zakładam, że Jarosław wystąpił przeciwko ojcu dopiero w 1177 roku. Ustalić można natomiast fakt, że zanim Jarosław został biskupem we Wrocławiu w 1198 roku, był już księciem Opola, co można stwierdzić na podstawie autentycznego dokumentu Henryka Brodatego (szczegółowo omówionego w artykule). W przeciwieństwie do J. Bieniaka, który kwestionuje istnienie stanu wojny między Mieszkiem a Henrykiem, uważam, że Mieszko otrzymał od brata Bolesława zapis terytorium Opola po jego śmierci. W pierwszej połowie 1202 roku Henryk Brodaty wyprzedził go w przejęciu Opola, jednak Mieszko go stamtąd wyparł i zagroził jego panowaniu we Wrocławiu. Konflikt zakończył się w 1202 roku dzięki interwencji papieża Innocentego III. Papież potwierdził legalne posiadanie przez Mieszka „grodów i ziem”, które niewątpliwie obejmowały ziemię polską. W zamian książę Mieszko musiał obiecać, że nie pozbawi Henryka ojcowizny, czyli księstwa wrocławskiego.
English
Język Polski