Główne polskie partie w województwie śląskim, między innymi chadecja skupiona wokół Wojciecha Korfantego oraz, po 1926 roku, sanacja z ideologicznym liderem wojewodą Michałem Grażyńskim, mimo wzajemnych różnic, niewątpliwie łączyła niechęć do Niemców. Było to szczególnie widoczne po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 roku i ekspansji Niemiec w Europie, której początkiem była remilitaryzacja Nadrenii w 1936 roku. Poszczególne partie, w różnym stopniu i na różne sposoby, zależnie od stosunku do polityki zagranicznej rządu polskiego, wyrażały obawy przed potencjalnym konfliktem z III Rzeszą. Obawy te, związane z okupacją Austrii, Kłajpedy i rozbiciem Czechosłowacji, nasiliły się po kwietniu 1939 roku, po wypowiedzeniu przez Niemcy polsko-niemieckiej deklaracji o nieużywaniu siły z 1934 roku. Organ prasowy sanacji „Polska Zachodnia” zajmował stanowisko zgodne z wytycznymi z Warszawy, wyjątkiem była jednak kwestia mniejszości niemieckiej — czasopismo, zgodnie z opiniami Grażyńskiego, reprezentowało wrogi stosunek do wszelkich przejawów hitleryzmu, dążąc do ograniczenia wpływów niemieckich w życiu gospodarczym i społecznym Górnego Śląska. Takie stanowisko różniło się od oficjalnego kursu polskiej polityki zagranicznej. „Polonia” Korfantego dostrzegała zagrożenie ze strony Niemiec i ostro krytykowała politykę zagraniczną rządu polskiego, choć po aneksji Austrii przez III Rzeszę osłabiła krytykę, szczególnie w odniesieniu do polityki obronnej rządu. Socjalistyczna „Gazeta Robotnicza” ostrzegała przed niebezpieczeństwem ze strony Niemiec już od czasu okupacji Nadrenii w 1936 roku, jednak początkowo nie popierała akcji na rzecz Funduszu Obrony Narodowej, ostro krytykując politykę zagraniczną prowadzoną przez Józefa Becka. Poparcie dla zbiórki na FON uzależniała od zmian w polityce wewnętrznej i zagranicznej i dopiero wiosną 1939 roku, po zajęciu Czech i litewskiej Kłajpedy, socjaliści zaprzestali krytyki rządu i wsparli subskrypcję na pożyczkę obrony narodowej i FON. Narodowo-radykalna „Kuźnia” wyraziła swoje stanowisko wobec stosunków polsko-niemieckich w uchwale II Zjazdu Delegatów Ruchu Narodowo-Radykalnego, który odbył się 11 czerwca 1939 roku w Katowicach. Redakcja nie łudziła się co do nieuchronności zbrojnego konfliktu z III Rzeszą, postulując wzmocnienie żywiołu polskiego we wszystkich sferach życia społecznego, ograniczenie znaczenia mniejszości niemieckiej w gospodarce, parcelację dużych niemieckich majątków ziemskich, objęcie specjalną opieką bezrobotnych na pograniczu oraz bardziej energiczne działania na rzecz ograniczenia niemieckiej agitacji i rezygnację z konfliktów politycznych.