Artykuł analizuje działania dyplomatyczne podjęte przez Rzeczpospolitą po uchwaleniu Konstytucji 3 maja 1791 roku, koncentrując się na notyfikacji jej postanowień na dworach pruskim i austriackim. Autor omawia okoliczności polityczne i proceduralne towarzyszące przekazaniu konstytucji jako aktu państwowego do wiadomości europejskich mocarstw, wskazując na trudności wynikające zarówno z wewnętrznej sytuacji Rzeczypospolitej, jak i z chłodnej, a momentami wrogiej reakcji Berlina i Wiednia. W artykule ukazano znaczenie notyfikacji jako aktu legitymizacji reform ustrojowych oraz jako instrumentu walki o międzynarodowe uznanie nowego porządku prawno-politycznego. Analiza oparła się na dokumentach źródłowych, korespondencji dyplomatycznej i relacjach uczestników wydarzeń. Szczególnie podkreślono rolę posła Franciszka Bukatego w Berlinie oraz trudności w uzyskaniu audiencji w Wiedniu. Autor dochodzi do wniosku, że brak jednoznacznej akceptacji ze strony Prus i Austrii nie tylko osłabił międzynarodową pozycję Rzeczypospolitej, ale także przyczynił się do eskalacji działań przeciwnych Konstytucji, co ostatecznie doprowadziło do konfederacji targowickiej i drugiego rozbioru Polski.
English
Język Polski