W artykule podjęto próbę spojrzenia na wyzwania związane ze szkolnym czytaniem literatury w dobie antropocenu z perspektywy filozoficznych założeń dotyczących podmiotowości ucznia i działań nauczyciela pozwalających na urzeczywistnienie się tej podmiotowości. Zaprezentowano także propozycję wcielenia tych założeń teoretycznych do konkretnych rozwiązań dydaktycznych. We wstępie przedstawiono stan badań nad działaniami podejmowanymi w obrębie nauczania języka polskiego w dobie antropocenu, następnie zagadnienia związane z tą epoką i powiązanym z nią kryzysem wyobraźni. Obszernie omówiono Gerta Biesty koncepcję światocentrycznej edukacji, by w części ostatniej przedstawić propozycję cyklu lekcji urzeczywistniającego założenia teoretyczne tej koncepcji.