Celem pracy jest analiza problemu zakresu przedmiotowego reguły in dubio pro, czyli rozstrzygnięcie trwającego od dekad sporu, czy wyrażony w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego nakaz rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego dotyczy również wątpliwości prawnych, czy też powinno się z niego korzystać wyłącznie przy rozstrzyganiu wątpliwości o charakterze faktycznym. Artykuł ten stanowi pierwszą kompleksową analizę tego zagadnienia. Przedstawiono w nim zarówno wszystkie dotychczas wysuwane argumenty na rzecz każdego z przeciwstawnych poglądów, jak i wysunięto szereg własnych, niedostrzeganych dotąd argumentów. W pierwszej części tekstu analizie poddano m.in. charakter prawny dyrektywy in dubio pro reo, w tym zwłaszcza jej związek z zasadą domniemania niewinności. W dalszej jego części zbadano m.in. jaki wpływ na rozstrzygnięcie problemu przedmiotowego zakresu omawianej reguły mogły mieć kolejne nowelizacje przepisów prawa karnego procesowego, a także zestawiono tę dyrektywę z analogicznymi regulacjami z zakresu innych gałęzi prawa.
Język Polski
English