Epoka romantyzmu zrodziła ideę wielkich organów romantyczno-symfonicznych, jednak różniły się one wieloma szczegółami w zależności od kraju. Inaczej budowano w Anglii, Niemczech i Francji. Artykuł przedstawia zarys problematyki budownictwa organów w stylu francuskiego symfonizmu przez polskie firmy organmistrzowskie. Instrumenty te znajdują się w polskich kościołach rzymskokatolickich. Pełnią ważną rolę w liturgii oraz w promowaniu muzyki organowej, zwłaszcza francuskich kompozytorów XIX i XX w. Przy ich projektowaniu nawiązano do tradycji stworzonej przez słynnego francuskiego organmistrza Aristide’a Cavaillé-Colla. Podobieństwo do estetyki francuskiego symfonizmu wyraża się w zastosowaniu tych samych rozwiązań konstrukcyjnych oraz brzmieniowych. Organy tego typu budowane są w polskich obiektach sakralnych od niedawna. Ten nowy trend pokazuje rozwój polskiego rzemiosła organowego. We wcześniejszych latach instrumenty o charakterze symfonicznym dla polskich kościołów i sal koncertowych wykonywały głównie zagraniczne firmy organmistrzowskie, zwłaszcza z Niemiec. Ponadto w kościołach na terenie Polski występują organy tzw. uniwersalne, łączące w sobie stylistykę barokową i romantyczną. Ich częściowe nawiązanie do wymogów romantycznych również sprzyja wykonywaniu romantycznej i współczesnej muzyki organowej z Francji. Ciekawostkę stanowią organy romantyczno-symfoniczne, łączące w sobie rozwiązania XIX-wieczne z Niemiec i Francji.
English
Italiano
Język Polski
Deutsch