https://doi.org/10.31261/fp.10033
Autor artykułu wysuwa tezę, że jeśli współczesne poradnictwo filozoficzne chce zachować ducha filozofii antycznej, to musi być zaangażowane metafizycznie. Takie zaangażowanie oznacza między innymi uznanie za istotne praktyk medytacyjnych w filozofii, które stanowiły jej immanentną cechę w szkołach Wschodu, ale także w filozofii zachodniej (co autor pokazuje na przykładzie Rozmyślań Marka Aureliusza). Te praktyki prowadziły do specyficznego stanu psychofizycznego, zwanego ataraksją, w którym radyklanie zmienia się percepcja rzeczywistości. Ich efektem były czasem stany w literaturze psychologicznej nazywane „odmiennymi stanami świadomości”. Praktyki takie autor artykułu nazywa „żywą metafizyką”. Twierdzi przy tym, że bez takiej metafizyki coaching i poradnictwo filozoficzne tracą eudajmonistyczny charakter i stają się środkiem do hedonistycznego zaspokojeniem liberalnego ego współczesnego człowieka.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Tom 44 (2020)
Opublikowane: 2021-06-17
10.31261/fp