https://doi.org/10.31261/NoZ.2021.07.13
Wychodząc od wizyty w maju 2019 roku maurytyjskiej pisarki Anandy Devi w Muzeum Auschwitz-Birkenau, autor artykułu ukazuje emocje bezpośrednio towarzyszące zwiedzaniu tego upamiętniającego masową zagładę miejsca, w pełni uzewnętrznione w literackim pokłosiu, na które składa się nowela Wzgórza pomyślana jako swoista nekuja – przywołanie, a w istocie stworzenie postaci typowych ofiar Auschwitz, ale przecież również wklejony do niewydanej jeszcze powieści o tematyce zupełnie niezwiązanej z Polską zjadliwy fragment o zjawisku, które pisarka odbiera jako nekroturystykę. Spoglądając na Holokaust z punktu widzenia swojej ojczyzny, dla której najbardziej znanym punktem odniesienia jest RPA, Ananda Devi rozszerza swoją wizję przemocy także na zjawisko apartheidu, masowych komunistycznych zbrodni w ChRL i na krwawy konflikt żydowsko-arabski na terytorium należącym obecnie do Państwa Izrael. Te rozważania pisarki wpisują się w szerszy nurt refleksji, którego ostatnim literackim przejawem jest trójjęzyczny poemat Ceux du large o tragicznym losie imigrantów usiłujących przedostać się morzem do Europy Południowej.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 1(7) (2021)
Opublikowane: 2021-05-18
Język Polski
English