Celem niniejszego opracowania jest analiza charakteru prawnego umów oraz zasad odpowiedzialności kontraktowej w projektach kosmicznych, w oparciu o przepisy prawa międzynarodowego, wiodące regulacje praw krajowych, a także praktykę kontraktową. Nieodłączną cechą projektów kosmicznych jest ich międzynarodowy charakter, co prowadzi do zawierania umów między kontrahentami z państw o zróżnicowanym reżimie i kulturze prawnej. To z kolei wpływa na charakter i treść umów, a w szczególności na regulację odpowiedzialności za szkodę wynikłą z ich niewykonania lub nienależytego wykonania. Znaczenie postanowień dotyczących odpowiedzialności w umowach kosmicznych jest proporcjonalne do poziomu ryzyka związanego z eksploracją przestrzeni kosmicznej. Pomimo postępu technicznego, pozostaje ono na bardzo wysokim poziomie, czyniąc działalność kosmiczną jednym z najniebezpieczniejszych rodzajów przedsięwzięć biznesowych (tzw. działalność ultrahazardowa). Ryzyko związane z eksploracją kosmosu rodzi również wiele pytań o sposób ponoszenia odpowiedzialności nie tylko między stronami umów kosmicznych, ale także między państwem wysyłającym a krajowym podmiotem prowadzącym działalność kosmiczną, z której może wyniknąć szkoda. Jedną z głównych kwestii analizowanych w niniejszym artykule jest praktyka kontraktowa wprowadzania postanowień ograniczających odpowiedzialność za szkodę. Wnioski z takiej analizy mogą posłużyć jako postulaty de lege ferenda dla przepisów prawa kosmicznego będących na etapie tworzenia w Polsce.
English
Język Polski