Artykuł analizuje prawo kupującego do wstrzymania się z zapłatą ceny w przypadku dostarczenia towarów niezgodnych z umową w kontekście Konwencji wiedeńskiej o międzynarodowej sprzedaży towarów (CISG). Autor porównuje tę kwestię z regulacjami polskiego prawa cywilnego, wskazując na różnice i podobieństwa, zwłaszcza w zakresie charakteru prawnego uprawnień kupującego (kształtujące czy roszczeniowe). Szczegółowo omówiono przesłanki stosowania art. 46 ust. 2 i 3 CISG, dotyczące żądania dostawy zastępczej lub naprawy towaru. Zbadano także możliwość wywiedzenia prawa do wstrzymania zapłaty z innych przepisów Konwencji, w tym art. 58 ust. 3 (prawo zbadania towaru), art. 71 (przewidywane naruszenie umowy) oraz art. 80 (działanie wierzyciela powodujące niewykonanie umowy przez dłużnika). Artykuł konkluduje, że choć Konwencja wprost nie reguluje ogólnego prawa wstrzymania zapłaty za wadliwy towar, można je wywieść na podstawie analogii lub zasad ogólnych, takich jak zasada jednoczesności świadczeń, potwierdzona orzecznictwem, np. austriackiego Trybunału Najwyższego.