W wielu krajach na świecie arbitraż korporacyjny jest uważany za skuteczny sposób rozwiązywania „sporów korporacyjnych”, w szczególności tych dotyczących zaskarżania uchwał zgromadzeń wspólników (akcjonariuszy). W Polsce, na skutek wadliwego uregulowania art. 1157 i art. 1163 Kodeksu postępowania cywilnego (KPC), przedmiotowa zapisywalność takich sporów jest wysoce wątpliwa i w związku z tym stanowi przedmiot licznych kontrowersji w doktrynie prawnej. Próby znalezienia odpowiedzi na pytanie o istnienie i potencjalny zakres arbitrażu w sprawach dotyczących zaskarżania uchwał zgromadzeń spółek kapitałowych wymagają pogłębionej analizy prawnej, dogłębnej oceny materialnoprawnego charakteru sporów korporacyjnych oraz ogólnej rekonstrukcji przesłanek zapisywalności. Warto wskazać zarówno na przeszkody prawne w uznaniu zapisywalności uchwał, jak i na argumenty systemowe oraz funkcjonalne przemawiające za arbitrażem w tej dziedzinie prawa (zwłaszcza kontrowersyjną koncepcję, zgodnie z którą art. 1163 KPC miałby w rzeczywistości stanowić lex specialis w stosunku do art. 1157 KPC).