Rozporządzenie Rzym I ustanawia w artykule 14 pewne wyjaśnienia, których nie uwzględniono w Konwencji Rzymskiej z 1980 r. Aby uniknąć problemów z charakterem, artykuł 14 wyraźnie wyjaśnia jego zastosowanie do dobrowolnego przelewu i umownej subrogacji. Ponadto koncepcja przelewu w tym artykule obejmuje nie tylko bezpośrednie przelewy wierzytelności, ale także przelewy wierzytelności w formie zabezpieczenia i zastawów lub innych praw zabezpieczających wierzytelności. Dlatego też ma ona zastosowanie również do przelewów w formie zabezpieczenia. Koncepcja relacji między cedentem a cesjonariuszem powinna zasadniczo obejmować nie tylko prawa i obowiązki wynikające z umowy, które funkcjonują jako tytuł przelewu, ale także śmierć przelewu (przeniesienie praw do samego roszczenia). W tym celu właściwe prawo wybrane przez strony ich zobowiązań umownych będzie również regulować ważność i skuteczność przelewu przelewów w relacji między nimi. Ponadto artykuł 14 potwierdza wspólną zasadę ochrony uzasadnionych interesów dłużnika. Zgodnie z tym cesja może być powołana przeciwko dłużnikowi wyłącznie pod warunkiem prawa mającego zastosowanie do jego zobowiązań. Jednak wiele kwestii wydaje się nie być całkowicie jasnych w świetle tekstu artykułu 14. Co więcej, nie zawiera on jasnej reguły kolizyjnej dotyczącej skuteczności cesji wobec osób trzecich. W świetle wielu możliwych rozwiązań w tej sprawie podejście oparte na prawie miejsca zamieszkania cesjonariusza wydaje się być właściwym i adekwatnym sposobem zapewnienia pewności prawnej dla wszystkich zainteresowanych stron.
English
Język Polski