Konwencja haska z 1961 r. wskazuje prawo właściwe dla formy testamentu w sytuacji, gdy testament został sporządzony w 1966 r., a spadkobierca zmarł w 1980 r., mimo że nastąpiło to przed wejściem w życie Konwencji w Polsce (Konwencja weszła w życie w Polsce 2 listopada 1969 r.). Powyższą opinię wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 15 maja 2009 r. Sąd Najwyższy słusznie odrzucił twierdzenie uczestnika postępowania, który wniósł kasację. Uczestnik stwierdził, że testament, który został sporządzony w Wielkiej Brytanii i dotyczył majątku, który został położony w Polsce, nie może być ważny, ponieważ nie spełnia polskich wymogów prawnych (art. 948 polskiego kodeksu cywilnego). Uczestnik stwierdził, że uzasadnienie twierdzenia znajduje się w art. 1 Konwencji haskiej. Zdaniem uczestnika kompetencja prawa polskiego podana w artykule jest wyłączna. Twierdzenie to jest błędne. Możliwość przewidziana w artykule 1 punkt e Konwencji haskiej do spełnienia wymogów dotyczących formy testamentu, gdy spadek obejmuje majątek, ma charakter dodatkowy. Również w tej sytuacji wystarczające jest spełnienie wymogów jednego z systemów prawnych określonych w artykule 1 punkt a, b, c, d. Fraza rozporządzenie testamentowe, która określa zakres stosowania Konwencji, obejmuje również kodycyl.
English
Język Polski