Niniejszy artykuł poświęcony jest zagadnieniu ustawowego potrącenia konkurujących ze sobą wierzytelności w różnych walutach. Na wstępie autor przedstawia poglądy doktryny na legalną definicję pieniądza od wymienialności, która jest cechą tych systemów, w których walutą standardową jest złoto, po współczesne znaczenie pieniądza. Ostatecznie przyjmuje, że - w przypadku fizycznego pieniądza gotówkowego - zasadniczą cechą prawną pieniądza jest kategoria jednostki rozrachunkowej. Druga część artykułu omawia kwestię jednorodności roszczeń wyrażonych w różnych walutach. Rozważane są dwa podstawowe poglądy. Zgodnie z jednym z nich wierzytelności wyrażone w różnych walutach co do zasady nie mogą być potrącane, o ile nie zachodzi ustawowy wyjątek, np. art. 358 § 1 k.c. stanowiący, że jeżeli wierzytelność pieniężna wyrażona w walucie obcej jest płatna w kraju, zapłata może być dokonana w walucie tego kraju, chyba że zapłata w pieniądzu obcym jest wyraźnie zastrzeżona. Autor opowiada się za poglądem przeciwnym. Tak więc wymóg jednorodności jest spełniony, gdy oba terminy są wyrażone w walutach wymienialnych. Najwcześniejszy dzień, w którym wzajemny wierzyciel może złożyć oświadczenie o potrąceniu, jest decydujący dla właściwego kursu wymiany waluty.
English
Język Polski