Chociaż nie powinno być wątpliwości, że na mocy artykułu 4 CISG potrącenie jest objęte właściwym zakresem Konwencji wiedeńskiej, należy pamiętać, że sama Konwencja nie zawiera żadnych szczegółowych przepisów regulujących tę instytucję. Naukowcy i judykatura podjęli kilka prób, aby uporać się z tą luką. Wielu odwoływało się do ogólnych zasad jednolitego prawa europejskiego. Nie pozwoliło to na uzyskanie rozstrzygającego i zadowalającego wyniku. Wyrażone dotychczas opinie nie ułatwiły odpowiedzi na pytania dotyczące kryteriów dopuszczalności, charakteru prawnego, konkretnych trybów i skutków potrącenia roszczeń wynikających z umowy międzynarodowej sprzedaży towarów. Ze względu na brak szczegółowych przepisów w ramach Konwencji, kwestie te należy rozstrzygać zgodnie z właściwym krajowym systemem prawnym, określonym przez przepisy prawa kolizyjnego forum. Sąd polski powinien zatem zastosować regułę wyrażoną w art. 17 rozporządzenia Rzym I (Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych), a następnie dokonać oceny dopuszczalności potrącenia na gruncie krajowego porządku prawnego właściwego dla wierzytelności, w stosunku do której dochodzone jest prawo potrącenia (tzw. wierzytelności głównej lub biernej).
English
Język Polski