Dziesięć lat po wprowadzeniu paktu solidarnej jedności (cywilnego paktu solidarności), 12 maja 2009 roku, francuski ustawodawca wprowadził nową normę prawa prywatnego międzynarodowego, która wskazuje prawo właściwe dla zawarcia, skutków i rozwiązania zarejestrowanego związku partnerskiego. Jednak to Belgia zdecydowała się na ten krok wcześniej, w 2004 roku. Zgodnie z odpowiednim belgijskim przepisem, „stosunek wspólnego życia” podlega prawu państwa, w którym związek został zarejestrowany po raz pierwszy. Rozwiązanie to było krytykowane przez niektórych przedstawicieli belgijskiej doktryny, ale ostatecznie zwyciężyło z koncepcją zbliżenia norm kolizyjnych dotyczących zarejestrowanych związków partnerskich do norm odnoszących się do małżeństwa, o ile jest to uzasadnione. We Francji również przyjęto lex loci registrationis (prawo miejsca rejestracji) jako prawo właściwe dla pozamałżeńskich zarejestrowanych związków. Pomimo trudności nieuchronnie generowanych przez to rozwiązanie dla praktyków, wprowadzenie nowej normy kolizyjnej zostało uznane za znaczące nie tylko we francuskiej literaturze, ale także na arenie międzynarodowej.