Artykuł analizuje wyrok Sądu Najwyższego z 3 lutego 2006 r. (II PK 152/05) dotyczący prawa właściwego dla umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków zawartej na rachunek osoby trzeciej. Autor krytycznie ocenia stanowisko SN, wskazując na pominięcie przepisów prawa niemieckiego, będącego prawem właściwym dla umowy. Artykuł porusza również problematykę kolizyjnoprawnej kwalifikacji roszczenia ubezpieczonego wobec ubezpieczającego o przekazanie przedmiotu świadczenia zakładu ubezpieczeń. Autor proponuje rozwiązanie, w którym prawo właściwe dla tego roszczenia byłoby zależne od istnienia "stosunku wewnętrznego" pomiędzy ubezpieczającym a ubezpieczonym.
English
Język Polski