Komentowany wyrok dotyczy transkrypcji zagranicznego aktu stanu cywilnego (aktu małżeństwa), która jest uregulowana w art. 73 ust. 1 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego (p.a.s.c.). Sąd Najwyższy stwierdził, że w ramach transkrypcji aktu małżeństwa niedopuszczalna jest zmiana nazwiska zamężnej kobiety, które zostało zamieszczone w akcie. W tym przypadku problem dotyczył zmiany końcówki z „cki” na „cka”. Teza ta powinna zostać oceniona pozytywnie. W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy zajął również stanowisko w kilku istotnych kwestiach. Należy również aprobować pogląd Sądu Najwyższego, że wpływ zawarcia małżeństwa na nazwisko – z powodu braku regulacji w ustawie z 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe – powinien być oceniany według prawa właściwego dla skutków zawarcia małżeństwa (wskazuje na to art. 17 ustawy z 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe). Miejsce zamieszkania jako łącznik w normie kolizyjnej z art. 17 ust. 3 ustawy z 1965 r. – Prawo prywatne międzynarodowe powinno być interpretowane autonomicznie w stosunku do zastosowania powyższej normy. Nie jest zalecane przypisywanie decydującej roli rejestracji jako aktu prawa publicznego. Sąd Najwyższy niepotrzebnie powołał się na przepisy bezwzględnie obowiązujące, próbując znaleźć podstawę prawną zastosowania art. 73 ust. 1 p.a.s.c. Niemniej jednak Sąd Najwyższy prawidłowo zaliczył nazwisko do dóbr osobistych, które są chronione nie tylko normami prawa cywilnego, ale także normami Konstytucji oraz normami niektórych Konwencji.
English
Język Polski