Celem artykułu jest przedstawienie prawnoporównawczego studium problematyki zdolności arbitrażowej (arbitrability), która wyznacza materialny zakres arbitrażu i stanowi podstawę jurysdykcji sądu polubownego, w systemach prawnych Niemiec i Szwajcarii. Zdaniem autora, przepisy dotyczące zdolności arbitrażowej w prawie tych dwóch wymienionych państw są trafniejsze niż te istniejące w prawie polskim. Analiza polskiej doktryny prawnej pokazuje, że od czasu nowelizacji polskiego Kodeksu postępowania cywilnego kwestia zdolności arbitrażowej jest przedmiotem żywej debaty ze względu na niejednoznaczne brzmienie dotyczącego jej przepisu. Zgodnie z poglądem dominującym w polskim orzecznictwie, według prawa polskiego spory są zdolne do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu, jeżeli przedmiot danego sporu może być przedmiotem ugody sądowej. Zdaniem autora, kryterium wybrane przez polskiego ustawodawcę niepotrzebnie zawęża zakres zdolności arbitrażowej. W świetle istniejącej silnej tendencji w praktyce arbitrażowej do poszerzania zakresu sporów, które mogą być rozstrzygane w drodze arbitrażu, co można zaobserwować w prawie Niemiec i Szwajcarii, interpretacja polskiego przepisu dotyczącego zdolności arbitrażowej wymaga rewizji.
English
Język Polski