31 października 2008 r. polski premier przesłał projekt nowej ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym do parlamentu. Pierwsza debata nad projektem (tzw. „pierwsze czytanie”) odbyła się 21 listopada 2008 r. Wszystkie grupy parlamentarne przychylnie odniosły się do projektu. Następnie został on przesłany do Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, która powołała nadzwyczajną podkomisję w celu kontynuowania prac nad projektem. Po 16 pracowitych i czasami burzliwych sesjach podkomisja zakończyła swoje prace 9 sierpnia 2010 r. Opierając się na sprawozdaniu podkomisji, Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka przyjęła projekt 2 grudnia 2010 r. Podczas drugiego czytania jedna z grup parlamentarnych zaproponowała 21 poprawek do projektu. W niniejszym artykule autor krytycznie omówił te propozycje i argumentuje, że słusznie je odrzucił. 18 stycznia 2011 r. Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka postanowiła odrzucić wszystkie proponowane poprawki, z wyjątkiem jednej, która miała zostać wprowadzona do artykułu 54a. Ta poprawka brzmiała: „Małżeństwo w rozumieniu niniejszej ustawy to tylko związek mężczyzny i kobiety. Przepisy prawa obcego dotyczące związków partnerskich osób tej samej płci nie mają zastosowania”. 4 lutego 2011 r. parlament uchwalił ustawę bez żadnych poprawek do projektu. Podczas obrad w Senacie zgłoszono kilka propozycji poprawek. Ostatecznie jednak 3 marca 2011 r. Senat przyjął ustawę bez żadnych poprawek. Ustawa weszła w życie 16 maja 2011 r.