Artykuł analizuje glosę do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2005 r. (V CK 783/04) dotyczącą znaczenia orzeczeń sądów zagranicznych w polskim postępowaniu rozpoznawczym. Kluczową kwestią jest sposób uwzględniania w Polsce orzeczeń sądów państw obcych oraz przesłanki ich skuteczności w polskim porządku prawnym. Sąd Najwyższy w omawianym orzeczeniu skupił się na zastosowaniu przepisów Konwencji z Lugano z dnia 16 września 1988 r., wskazując, że orzeczenia wydane w państwach konwencyjnych podlegają uznaniu w pozostałych państwach bez potrzeby przeprowadzania szczególnego postępowania. Podkreślono, że uznanie orzeczenia zagranicznego prowadzi do rozciągnięcia jego skutków na terytorium państwa uznającego. Analiza objęła również rozróżnienie między skutecznością, prawomocnością i wykonalnością orzeczenia. Artykuł wskazuje, że dla określenia rodzaju i zakresu skutków orzeczenia zagranicznego konieczne jest odniesienie się do przepisów państwa pochodzenia.
English
Język Polski