Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego 1 wprowadza zasadę jednolitości statutu spadkowego. Zasada ta ma zapewnić, że dziedziczenie będzie podlegało z góry określonemu prawu, z którym jest ono ściśle związane. Ze względu na pewność prawa oraz w celu uniknięcia rozdrobnienia (rozszczepienia) statutu spadkowego, prawo to powinno regulować dziedziczenie jako całość, to znaczy cały majątek spadkowy, niezależnie od charakteru aktywów i bez względu na to, czy aktywa te znajdują się w innym państwie członkowskim, czy w państwie trzecim. Celem niniejszego artykułu jest omówienie niektórych wyjątków od wyżej wymienionej zasady jednolitości oraz ocena, czy przewidziana w rozporządzeniu zasada jednolitości statutu spadkowego może być rzeczywiście skutecznie wdrożona.