Celem niniejszego artykułu jest zgłębienie zagadnień wynikających z tak zwanego „przymusowego przeniesienia siedziby statutowej spółki”. Orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2015 r. (I CSK 452/14) odnosi się do współczesnego statusu prawnego polskiej spółki zarejestrowanej przed II wojną światową we Lwowie, lecz wciąż pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi. Autor poszukuje rozwiązania problemu skutków sukcesji państw po założeniu spółki, wykorzystując różne instrumenty prawa prywatnego międzynarodowego. Spostrzeżenia oparte na orzecznictwie sądów amerykańskich, niemieckich i francuskich podkreślają prawo do przeniesienia spółki, której siedziba statutowa po sukcesji znalazła się na terytorium państwa-sukcesora, do państwa, którego prawo uprzednio regulowało utworzenie tej spółki.