Wyniki wyszukiwania

Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

The Notion of “Court” under the Succession Regulation

Michael Wilderspin

Język: EN | Data publikacji: 29-06-2020 | Abstrakt | s. 45-56

The article concerns the notion of “court” in the Succession Regulation. This notion is used in the Brussels I and Brussels Ia Regulations, where it does not necessarily have the same scope. The author attempts to interpret the concept in the light of the recitals to the Succession Regulation (in particular Recital 20) and of the case law of the Court of Justice. The very general description of the concept contained in Article 3(2) of the Regulation might potentially embrace other authorities and legal professionals, where they exercise judicial functions by way of delegation of power from the court. In the author’s view, the European Court, especially in Oberle and WB v Notariusz Przemysława Bac correctly navigated its way through the Succession Regulation and ruled in a way which is both coherent as regards the operation of the Regulation and consistent with the intentions of the legislator. The above judgments are analysed also with regard to Poland’s omission to notify notaries as “courts” under Article 79 of the Succession Regulation. The European Court found that the criteria for determining whether an authority or a legal professional, in particular a notary public, constitutes a “court” are
determined by Article 3(2) and not by Article 79. Consequently, Poland’s omission to notify was not conclusive, but was in any event correct in substance. The author expresses the opinion that the judgment is accurate on this point.

2020-06-29



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Highlights and Pitfalls of the EU Succession Regulation

Maksymilian Pazdan , Maciej Zachariasiewicz

Język: EN | Data publikacji: 29-06-2020 | Abstrakt | s. 125-187

The EU Succession Regulation constitutes a remarkable achievement of unification of conflict of law rules at the European level. It has importantly changed the landscape for all those interested in succession law, in particular, the notaries and the
estate planning practitioners. The present article takes up a number of selected issues that arise under the Regulation. The paper first identifies certain general difficulties that result either from the complex nature of the matters addressed or from a somewhat ambiguous wording of the rules adopted by the EU legislator. The attention is devoted to the exceptions to the principle of the unity of legis successionis, the dispositions upon death, and the intertemporal questions resulting from the change of the conflict of laws rules in the Member States which occurred on 17th August 2015 when the Regulation started to be applied. The paper then moves to some of the more specific issues arising under the Regulation. To that effect, it first looks at the Polish Act of 2018 governing the ”succession administration” of the enterprise, which forms part of the estate. The argument is made that the rules contained in the 2018 Act should be applied by virtue of Article 30 of the Succession Regulation because they constitute “special rules” in the meaning of this provision. Second, the notion of a “court” under Article 3(2) of the Regulation is discussed in light of the recent judgment of the CJEU in case C-658/17 WB, where the European Court found that a Polish notary issuing the deed of certification of succession is not a “court” for purposes of Article 3(2). The paper provides a critical account of the Court’s decision.

2020-06-29



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Graficzne przedstawienie znaku towarowego w świetle ustawy Prawo własności przemysłowej oraz Dyrektywy Rady nr 2008/95/WE

Anna Hołda-Wydrzyńska

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2011 | Abstrakt | s. 109-127

Polska definicja znaku towarowego opiera się na podstawowej funkcji, jaką znaki towarowe muszą spełniać. Zgodnie z ogólną koncepcją, warunkiem konstytutywnym znaku towarowego nie jest indywidualna lub wyobrażeniowa cecha, która jest istotna w prawie autorskim, lecz jedynie zdolność do odróżniania towarów i usług ze względu na pochodzenie. Po pierwsze, istotne jest przeanalizowanie, czy znak spełnia następujące warunki: musi być postrzegalny przez ludzki zmysł, być jednolity i niezależny od innych towarów, a ponadto musi być zdolny do graficznego przedstawienia. W artykule przedstawiono zdolność graficzną, która odnosi się do przedstawienia znaku w sposób graficzny. Przesłanka ta została wprowadzona do polskiego systemu na mocy Pierwszej Dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych oraz Rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Wyrażenie to nie jest oczywiste, szczególnie z uwagi na interpretację rejestracji znaków postrzeganą w inny sposób niż za pomocą modalności wizualnej, słuchowej i dotykowej. Zgodnie z tym faktem w niniejszym artykule przedstawiono pojęcia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego dotyczące tzw. nowych form znaków towarowych. Pokazano dwa różne punkty interpretacji: tradycyjny i liberalny.

2011-12-31



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

O poszukiwaniu prawa właściwego do oceny spraw majątkowych zarejestrowanego za granicą związku partnerskiego według polskiego prawa prywatnego międzynarodowego

Paulina Twardoch

Język: PL | Data publikacji: 30-06-2012 | Abstrakt | s. 71-115

Choć instytucja związku partnerskiego nie jest znana polskiemu prawu rodzinnemu, to jednak w obliczu rosnącej mobilności ludności należy wziąć pod uwagę, że sytuacja partnerów może zależeć od orzeczenia wydanego przez polski sąd lub od prawidłowego postępowania polskiego notariusza, adwokata, radcy prawnego lub pracownika banku. Dlatego też zasadne jest poszukiwanie w polskim prawie prywatnym międzynarodowym reguły kolizyjnej wskazującej prawo właściwe dla spraw majątkowych związanych ze związkiem partnerskim. Główna trudność związana z tym zadaniem wynika z faktu, że wśród obowiązujących w Polsce przepisów kolizyjnych nie ma jednoznacznej regulacji dotyczącej tego tematu. Na rozpatrzenie zasługują zatem następujące sposoby ustalenia prawa właściwego dla stosunków majątkowych między zarejestrowanymi partnerami: a) rozszerzenie — na gruncie prawa prywatnego międzynarodowego — pojęcia małżeństwa na związek partnerski, b) podział różnych rodzajów związków partnerskich między dwie kategorie znane polskiemu prawu prywatnemu międzynarodowemu, w szczególności: „małżeństwo” i „zobowiązanie umowne”, zgodnie z tym, że dany model związku partnerskiego charakteryzuje się dominacją elementu instytucjonalnego albo umownego, c) zastosowanie norm kolizyjnych dotyczących małżeństwa i małżonków w drodze analogii, d) zrównanie — na gruncie prawa prywatnego międzynarodowego — związku partnerskiego z konkubinatem. Jednakże uzasadnione racje przemawiają za odrzuceniem tych rozwiązań i zastosowaniem art. 67 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. — Prawo międzynarodowe prywatne, zgodnie z którym norma kolizyjna ustalająca prawo właściwe dla związku partnerskiego (w tym stosunków majątkowych między partnerami) zaczerpnięta z treści ww. przepisu powinna działać z kryterium wskazującym na państwo, w imieniu którego działał organ, który dokonał rejestracji związku. Niemniej jednak niektóre kwestie majątkowe, w szczególności sprawy spadkowe i kwestie alimentacyjne między partnerami, powinny być rozpatrywane według prawa wskazanego w przepisach kolizyjnych dotyczących tych kwestii.

2012-06-30