Artykuł analizuje problematykę oświadczeń o przyjęciu lub odrzuceniu spadku w prawie prywatnym międzynarodowym, na tle postanowienia Sądu Najwyższego z 15 lipca 2005 r. Omawia kwestie takie jak statut spadkowy, zdolność do czynności prawnych, forma oświadczenia oraz wpływ błędu na jego ważność. Glosa krytycznie odnosi się do rozstrzygnięcia SN, szczególnie w kontekście pominięcia kwestii wymagań formalnych oświadczenia złożonego za granicą oraz braku rozważenia zastosowania zasady najściślejszego związku (le principe de proximité).