https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.49
Wizerunek Uniwersytetu Śląskiego (UŚ) przedstawiano w różny sposób. Problemem podstawowym, pozwalających na zrozumienie wielu mechanizmów zachodzących w szkołach wyższych w czasach dominacji systemu totalitarnego, sprowadza się do oceny autorytetu ludzi Uniwersytetu, bez którego istota uniwersitas nie istnieje. W roku 1981 budowa opozycyjnych struktur i możliwość skutecznego działania w celu eliminacji różnych nieprawidłowości - w szczególności, gdy chodziło o rozwiązania systemowe, okazała się niemożliwym.
Po instytucjonalnym upadku systemu totalitarnego podejmowano próby rozliczeń, które często spotykały się z oporem środowisk akademickich. W UŚ, na wniosek komisji Zakładowej NSZZ Solidarność, dopiero w kwietniu 2007 roku, Senat UŚ podjął uchwałę o powołaniu Komisji Historycznej, która miała przeanalizować postawy z przeszłości ludzi uniwersytetu, w oparciu o dokumenty Instytucie Pamięci Narodowej i Archiwum Uczelni. Zaistniała szansa na obiektywne przyjrzenie się nie tylko historii instytucji, ale także dokonanie oceny postaw pracowników.
Chodziło o wskazania nie tylko negatywnych przykładów zachowań, które w domyśle miały oznaczać naruszanie zasad etyki akademickiej, szczególnie w kontekście wypływającym z oświadczeń lustracyjnych, ale także heroicznych postaw pracowników UŚ w latach 1968-90. Raporty Komisji były upubliczniane czy to w formie informacji o pracach, czy też w całości przez Gazetę Uniwersytecką. Jednym z najbardziej aktywnych członków prac Komisji Historycznej Senatu UŚ był jej pierwszy Przewodniczący, Prof. zw. dr hab. Adam Lityński.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Tom 12 (2019)
Opublikowane: 2020-04-16
Język Polski
English
Deutsch