https://doi.org/10.31261/IR.2020.04.07
Autor stawia sobie za cel porównanie trzech utworów wyjętych z angielskiej literatury późno-średniowiecznej i renesansowej, których wspólnym mianownikiem jest skrajnie negatywne przedstawienie społeczności żydowskiej lub indywidualnych jej przedstawicieli. Utwory te świadczą o silnych uprzedzeniach anty-żydowskich w okresie, kiedy to, w zasadzie byśmy się takich uprzedzeń nie spodziewali, gdyż nie było wówczas, poczynając od wygnania Żydów w 1290, żadnej gminy żydowskiej na terenie Anglii. O ile u Chaucera Żydzi występują jedynie jako niezróżnicowany barbarzyński żywioł, zdolny do instynktownych anty-chrześcijańskich ataków, to podejście Marlowe’a, a szczególnie Szekspira, świadczy już o chęci zrozumienia psychologicznego mechanizmu żydowskiego myślenia i bierze pod uwagę zjawisko anty-żydowskich uprzedzeń, a nawet prześladowań. Zresztą nawet w przypadku Chaucera istnieje, omówiona w niniejszym artykule, możliwość, że autor dystansował się do nazbyt jedno-wymiarowego przedstawienia problemu żydowskiego, który zawarł w opowieści przypisanej dość dwuznacznej postaci, jaką jest Przeorysza. Dla punktu widzenia Marlowe’a istotny jest problem tzw. makiawelizmu, który wiąże on, w sposób arbitralny, z mentalnością żydowską, podczas gdy Szekspir widzi swojego żydowskiego bohatera, czy raczej antybohatera, głównie w kontekście zjawiska lichwy.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 1(4) (2020)
Opublikowane: 2020-06-22
10.31261/IR
English
Język Polski