Zasady przygotowywania tekstów do druku

Czcionka Times New Roman wielkości 12 pkt., z interlinią 1,5, po ok. 60 znaków w wersie, bez podwójnych spacji.
Akapity zaznaczone wcięciem poprzez formatowanie akapitu (bez użycia tabulatora).
Cytaty rosyjskie — cyrylicą.
Tytuły w tekście kursywą bez cudzysłowu.
Wcięcie akapitowe: 1 cm, bez użycia tabulatora (linijka).
Marginesy: standardowe, 2,5 cm z obu stron.
Strony numerowane w prawym dolnym rogu (wstaw — numer strony).

Wszystkie teksty polskojęzyczne należy opatrzyć streszczeniami i słowami kluczowymi (wraz z tytułem) — w językach angielskim i rosyjskim (ok. 7–10 wersów), rosyjskojęzyczne — polskim i angielskim. 

Przypisy

Przypisy na dole strony, w numeracji ciągłej dla całego tekstu (przygotowane poprzez opcję „wstaw — przypis dolny”).

Nie daje się przypisów do tytułów i śródtytułów.

Zasady sporządzania przypisów i adresów bibliograficznych:

1. a) czcionka Times New Roman wielkości 10 pkt., nie rozstrzeliwuje się nazwiska autora / redaktora poprzez wstawianie spacji między literami
2. Jastrząb, Duchowy świat Dostojewskiego, Wydawnictwo WAM, Kraków 2009.
3. Poźniak, Orient biblijny u Dostojewskiego (Babilon i Jeruzalem), w: R. Łużny (red.),Dzieło chrystianizacji Rusi Kijowskiej i jego konsekwencje w kulturze Europy, Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1988, s. 83–84.
4. b) w przypadku prac zamieszczonych w czasopismach: po tytule artykułu (kursywą) i przecinku, tytuł czasopisma w cudzysłowie, dalej jak w przykładzie
5. Kulczycka-Saloni, Dostojewski w Polsce, „Miesięcznik Literacki” 1972, nr 3, s. 41.
6. c) w przypadku publikacji w tomach zbiorowych: inicjał i nazwisko autora, przecinek, tytuł (kursywą), przecinek, „w:” i dalej jak w przykładzie
7. Dostojewski, Zimowe notatki o wrażeniach z lata, przeł. M. Leśniewska, w:tegoż, O literaturze i sztuce, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1976, s. 164–173.
8. Sucharski, „Zbrodnia i kara” w literaturze polskiej — recepcja, polemika, inspiracje, w: T. Sucharski (red.), M. Michalska-Suchanek (współpr. red.), Dostojewski i inni. Literatura / idee / polityka, Śląsk, Katowice 2016, s. 165.
9. d) przypisy i adresy bibliograficzne w tekstach polskojęzycznych sporządza się według polskich reguł, adresy rosyjskie — wszystkie cyrylicą
10. e) w tekstach obcojęzycznych przypisy sporządza się według reguł obowiązujących w danych językach, np. w tekście w języku rosyjskim:
11. Lipatow, Ukrainizacja polonizacji a kwestia sarmatyzmu// A. Nowicka-Jeżowa (ред.), Barok polski wobec Europy. Kierunki dialogu, Wydawnictwo ANTA, Warszawa 2003, c. 25.
12. f) adres internetowy oddziela się przecinkiem, podając w nawiasie kwadratowym datę dostępu, np. www.onet.pl [25.01.2014].
13. Uglik, Prawosławie i katolicyzm oczyma Fiodora Dostojewskiego, „Nowa Krytyka. Czasopismo filozoficzne”, http://www.nowakrytyka.pl/spip.php?article389 [15.07.2017].

Przykładowe zapisy bibliograficzne

346. Sołowjow, Mowa pierwsza, przeł. H. Paprocki, w:Okrutny talent. Dostojewski we wspomnieniach, krytyce i dokumentach, wyb. Z. Podgórzec, Wydawnictwo Literackie, Kraków–Wrocław 1984, s. 346.
347. Pelc, Pycha, rozum, rewolucja. Moralna katastrofa Zachodu według Fiodora Dostojewskiego, „Pressje” (Wschód — strategia czy obsesja) 2009, Teka XV Klubu Jagiellońskiego, s. 37.
348. Dostojewski, Bracia Karamazow, przeł. A. Wat, w: tegoż, Dzieła wybrane, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1984, t. 4, s. 287–288.
349. Łagowski, Polacy jak z Dostojewskiego, „Przegląd” (wydanie internetowe) 2008, https://www.tygodnikprzeglad.pl/polacy-jak-dostojewskiego/ [1.08.2017].

Informacje dodatkowe

— w przypadku pisania w kolumnach nie należy używać opcji Kolumna, lecz pisać w dwukolum­nowych tabelach z ukrytą ramką;

— kursywą zapisujemy tytuły z wyjątkiem tytułów czasopism i zwroty obcojęzyczne, np. sine qua non, de facto, a priori (kursywa nie obejmuje znaków interpunkcyjnych oddzielających różne tytuły lub zwroty obcojęzyczne);

UWAGA: kursywy nie stosujemy w innych przypadkach; wszystkie cytaty zapisujemy drukiem prostym w cudzysłowie (cytaty dłuższe niż trzylinijkowe przytaczamy bez cudzysłowu, oddzielając je dodatkową interlinią);

— tytuły czasopism — drukiem prostym w cudzysłowie;

— znak „dywiz, łącznik” (-) — w złożeniach (przymiotnikowych: południowo-wschodni, biało-czerwony; rzeczownikowych: człowiek-koń), w podwójnych nazwiskach (Podraza-Kwiatkowska) UWAGA: dywiz występuje bez spacji z obu stron;

— półpauza (–) Alt+0150 lub Ctrl+- (dywiz) z klawiatury numerycznej — pomiędzy liczbami (1980–1985, 1–7 kwietnia), w przeciwstawieniach (ciało–dusza, dobro–zło);

UWAGA: również bez spacji;

— pauza (myślnik, znak interpunkcyjny) (—) Alt+0151 lub Ctrl+Alt+- (dywiz) z klawiatury numerycznej;

UWAGA: występuje ze spacjami z obu stron;

— nawiasy — spacje przed nawiasem otwierającym i po nawiasie zamykającym (po nawiasie otwierającym i przed zamykającym nie ma spacji);

— nie wstawiamy spacji przed znakami interpunkcyjnymi: kropką, przecinkiem, wykrzyknikiem, znakiem zapytania, wielokropkiem (wielokropek to oddzielny znak: nie trzy kropki, ale Alt+0133);

— po otwierającym wypowiedź wielokropku (nie — trzech kropkach!) nie ma spacji (…i wszedł);

— sygnalizując skrócenie cytatu (wycięcie fragmentu), używamy wielokropka w nawiasie kwadratowym […], oddzielonego spacjami od reszty tekstu (tak również sygnalizujemy wycięcie fragmentu początkowego, jeśli cytat nie zaczyna się od początku zdania, i końcowego, jeśli cytat został urwany przed końcem zdania);

— po cudzysłowie otwierającym (Alt+0132) nie dajemy spacji, przed cudzysłowem zamykającym  (Alt+0148) również nie;

— w zakończeniu cytatów kropkę stawiamy po cudzysłowie i numerze przypisu (…i umarł”⁴.);

— cytaty dłuższe niż trzylinijkowe przytaczamy bez cudzysłowu, oddzielając je z obu stron dodatkową interlinią, rozmiar czcionki 10 pkt.;

— cytaty w cytatach zaznaczamy za pomocą tzw. pazurków — otwierający Alt+0145 (‘), zamykający Alt+0146 (’).

W tekście głównym, gdy nazwisko występuje po raz pierwszy, podajemy je z pełnym imieniem.

Nigdy w tekście głównym nie podajemy nazwisk z inicjałami.

W przypadku prac tłumaczonych w adresach bibliograficznych ZAWSZE podajemy inicjał i nazwisko tłumacza (przeł. X. Xxxx).

W przypadku odwołania się do pracy już cytowanej (i podanej wcześniej w przypisie) podaje się inicjał imienia i nazwisko autora, zaś po przecinku początek tytułu z wielokropkiem (nie z trzema kropkami), po przecinku numer strony, po którym stawiamy kropkę, np. J. Łotman, Zagadnienia przestrzeni artystycznej…, s. 215. Jeśli powołujemy się na pracę przywołaną w poprzednim przypisie, odsyłamy notą: Tamże, s. xxx.

Nie stosuje się skrótów w rodzaju Ibidem, Ibid., Idem, Eadem, op. cit., dz. cyt. itp. Jeśli przywołujemy pracę poprzednio cytowanego autora lub autorki, odsyłamy do niego zwrotem „Tegoż (Tejże)” i po przecinku podajemy tytuł i pozostałe dane publikacji.

PRZYGOTOWANIE BIBLIOGRAFII ZAŁĄCZNIKOWEJ

Pozycje bibliograficzne zapisane cyrylicą powinny zostać poddane transliteracji. Redakcja proponuje skorzystanie z serwisu internetowego: https://www.ushuaia.pl/transliterate i wybór opcji transliteracji: rosyjski BGN-PCGN. Pozycje, które w tekście artykułu są przywoływane w przypisach dolnych w oryginalnej pisowni, powinny znaleźć się w bibliografii załącznikowej na końcu tekstu w następującej postaci:

Przykład tekstu z cytowaną pozycją w cyrylicy:

Полное описание интерференции в контактной ситуации возможно только с учетом спектра экстралингвистических (психологических, социокультурных) факторов, на которые указывает Вайнрайх¹.

¹ У. Вайнрайх, Языковые контакты, «Вища школа», Киев 1979, с. 25–26.

Przykład umieszczenia cytowanej pozycji w bibliografii załącznikowej na końcu tekstu (transliteracja + wersja oryginalna w nawiasach kwadratowych) – zapis wg standardu MLA (https://www.sciencebuddies.org/science-fair-projects/science-fair/writing-a-bibliography-mla-format):

Weinreich, Uriel. Yazykovyye kontakty, Kiyev: “Vishcha shkola”, 1979 [Вайнрайх, Урьель. Языковые контакты, Киев: “Вища школа”, 1979]

W przypadku pozycji zapisanych alfabetem łacińskim w oryginale (np. po polsku, po angielsku, po niemiecku) nie dokonujemy transliteracji na cyrylicę.

W bibliografii załącznikowej umieszczamy wszystkie cytowane w artykule pozycje (również te, które były poddawane transliteracji)

Przykładowa bibliografia:

Kasatkin, Leonid (ed.). Russkaya derevnya v rasskazakh yeyo zhiteley. Moskva: AST-PRESS, 2009 [Касаткин, Леонид. Ред. Русская деревня в рассказах ее жителей. Москва: АСТ-ПРЕСС, 2009].

Kiklewicz, Aleksander. Aspekty teorii względności lingwistycznej. Olsztyn: CBEW, 2007.

Kibrik, Aleksandr. “Tri akhillesovy pyaty funktsionalizma.” Tipologiya i teoriya yazyka. Ot opisaniya k ob’’yasneniyu. Rakhilina, Yekaterina, and Testelets, Yakov (eds.). Moskva: Yazyki russkoy kul’tury, 1999. 36–49 [Кибрик, Александр. “Три ахиллесовы пяты функционализма.” Типология и теория языка. От описания к объяснению. Ред. Рахилина, Екатерина и Костелец, Яков. Москва: Языки русской культуры, 1999. 36–49].

Wilczyńska, Elwira. “Dzieciństwo i dziecko w narracjach pamiętnikarek chłopskich.” Litteraria Copernicana 2017, no. 3(23): 37–51 <http://dx.doi.org/10.12775/LC.2017.049>.