https://doi.org/10.31261/IR.2023.10.01
Dla literatury rosyjsko-izraelskiej miasto Jerozolima stanowi „medium” wielu rzeczywistości i znaczeń. Niektórzy autorzy postrzegają je jako wieczne miasto zanurzone w biblijnych opowieściach, podczas gdy inni widzą je jako wielowymiarowy wszechświat mityczny i rzeczywisty, historyczny i legendarny. Nekod Singer w swojej powieści Черновики Иерусалима (2013) (Szkice Jerozolimy) stworzył własną Jerozolimę — miasto-uniwersum światowej literatury, miasto „nieskończonej księgi kultury, zawierającej wszystkie teksty”. Może się wydawać, że konstruując model wszechświata przypominający Bibliotekę Babel Jorge’a Luisa Borgesa, Singer uczestniczy w postmodernistycznej grze, której celem jest pokazanie, że „wypowiedź jako taka jest pustym procesem” (Barthes), że teksty kultury zostały już dawno napisane. Pozostaje tylko ironizować nad
niemożnością przebicia się do „znaczonego transcendentalnego” (Derrida) i angażować się w niekończące się
interpretacje jednego tekstu przez drugi. Niniejszy artykuł ma na celu wykazanie nieprawdziwości takiego
osądu. Podając się za postmodernistę, Singer aktywnie polemizuje z tym osądem, a także z Biblioteką Babel
Borgesa, konstruując własną koncepcję Szkiców jako mitopoetyckiego generatora znaczeń i idei, ukazującego możliwość przezwyciężenia kryzysu kultury.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 1(10) (2023)
Opublikowane: 2023-06-18
10.31261/IR
English
Język Polski