Artykuł analizuje problematykę prawa właściwego dla umów licencyjnych dotyczących praw autorskich w świetle polskiego prawa prywatnego międzynarodowego z 1965 r. (p.p.m.), Konwencji rzymskiej z 1980 r. i Rozporządzenia Rzym I z 2008 r. Autor wskazuje na ewolucję podejścia do tej kwestii, od sztywnych reguł p.p.m. do bardziej elastycznych rozwiązań konwencji rzymskiej i rozporządzenia Rzym I, opartych na koncepcji świadczenia charakterystycznego. Porusza również zagadnienie przepisów wymuszających swe zastosowanie w polskim prawie autorskim. Celem jest ocena adekwatności nowych regulacji do złożoności współczesnych umów licencyjnych, w tym umów zawieranych z końcowymi użytkownikami oraz z organizacjami zbiorowego zarządu.
English
Język Polski