W artykule omówiono koncepcję podstawowego naruszenia umowy na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych o stosunkach handlowych. Omówiono przesłanki podstawowego naruszenia określone w artykule 25 Konwencji Narodów Zjednoczonych o stosunkach handlowych. Ponadto, ogólniej rzecz biorąc, instytucja ta jest traktowana jako podstawa do odstąpienia od umowy na mocy artykułu 49 Konwencji Narodów Zjednoczonych o stosunkach handlowych. Autor wnioskuje, że podstawowe naruszenie umowy występuje tylko w nadzwyczajnych okolicznościach — gdy w wyniku naruszenia strona poszkodowana traci interes w dalszym wykonywaniu umowy. Naruszenie uzasadnionych oczekiwań strony poszkodowanej jest głównym czynnikiem przy ustalaniu, czy doszło do podstawowego naruszenia, czy nie. Podstawowe naruszenie umowy jest przede wszystkim określane przez wynik naruszenia w połączeniu z oczekiwaniami strony poszkodowanej, a nie przez rodzaj zobowiązania umownego naruszonego przez stronę niespełniającą zobowiązania. Zatem na mocy artykułu 25 Konwencji Narodów Zjednoczonych o stosunkach handlowych nie ma znaczenia, czy doszło do naruszenia podstawowego czy pomocniczego zobowiązania na mocy umowy. Jednakże, podczas gdy podstawowe naruszenie umowy jest na ogół związane z oczekiwaniami strony poszkodowanej, należy podkreślić, że chronione są jedynie oczekiwania, na które strona poszkodowana ma prawo powoływać się na mocy umowy (przy określaniu jej zakresu należy również wziąć pod uwagę artykuły 7–9 CISG). W drugiej części artykułu autor przedstawia przegląd orzecznictwa związanego z artykułem 25 CISG z trybunałów arbitrażowych i sądów państwowych z różnych krajów. Przegląd ten będzie pomocny dla czytelnika w zrozumieniu zastosowania koncepcji podstawowego naruszenia umowy na mocy CISG w większości typowych przypadków.
English
Język Polski