Ustalenie prawa właściwego dla zaskarżenia czynności upadłego dokonanych z pokrzywdzeniem wierzycieli w transgranicznym postępowaniu upadłościowym jest złożonym procesem, który nie jest jednolicie uregulowany prawnie. Stosowanie prawa państwa wszczęcia postępowania upadłościowego (lex fori concursus) w odniesieniu do zasad nieważności, zaskarżalności lub bezskuteczności względnej czynności prawnych dokonanych z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli zasadniczo nie budzi zastrzeżeń i jest akceptowane ze względu na skuteczność i efektywność postępowania upadłościowego. Jednakże mechanizm oparty na art. 16 Rozporządzenia 2015/848 przewiduje możliwość powołania się przez stronę broniącą się przed zaskarżeniem czynności na prawo właściwe dla tej czynności (lex causae), inne niż prawo państwa wszczęcia postępowania (lex fori concursus), jeżeli prawo to chroni tę czynność przed zaskarżeniem. Ustalenie tego prawa właściwego dla samej czynności prawnej (lex causae) nie było dotychczas jednolicie rozwiązywane. W rezultacie istniały dwa poglądy, przy czym jeden z nich dopuszczał stosowanie norm kolizyjnych państwa lex fori concursus, podczas gdy drugi wskazywał na konieczność stosowania ogólnych norm prawa prywatnego międzynarodowego państwa sądu orzekającego. Obecnie sprawy związane ze zaskarżaniem czynności upadłego podlegają jurysdykcji sądu właściwego do wszczęcia postępowania upadłościowego. Prowadzi to do uznania, że prawo właściwe będzie ustalane zgodnie z normami kolizyjnymi (prawa prywatnego międzynarodowego) państwa wszczęcia postępowania upadłościowego, co z kolei służy przewidywalności prawa i jego skuteczności.