Rola partii politycznych w redefiniowaniu stosunku przedstawicielskiego
Abstrakt
Abstract: The role of political parties in redefinition of the ratio of representative
The main theme of this article is the role of political parties in the system of representation of interests that are expressed at the national forum of political representation, which is the parliament. The said system originated without political parties, which were to emerge and show their political weightiness later on, to nowadays become an indispensable element of the political process. The latter involves both election and ruling, but also voicing of the interests, opinions, demands, and expectations of the electorate. Parties, mostly viewed critically today, at the dawn of the representative system were perceived radically different, that is, as a remedy to the aches of the said system, capable of eradicating the corruption. They were also compounded with the free (representative) mandate, which was to be another antidote to corruption as well as other pathological phenomena. It was believed that the formula where a deputy represents the general interests of the electorate is the most consistent with the form of political party. Therefore parties were designed as clearly additional and auxiliary element. Slowly but surely, however, they gained autonomy, attaining their separate and independent significance to the degree where they, as it is claimed contemporarily, reshaped the formula of the mandate, turning it form individual to collective, with political parties themselves as its owners that have become the primary subjects and agents; first of all, of the political competition, then, of the parliamentary political games. All in all, political parties seen through a prism of representation, are a kind of pendentive thereof.
Key words: political party, representation, deputy, election, parliament, representative mandate
Bibliografia
Ardant P.: Institutions politiques & droit constitutionnel. Paris 2004.
Avril P., Gicquel J.: Droit parlementaire. Paris 2004.
Avril P., Gicquel J.: Lexique de droit constitutionnel. Paris 2003.
Ball T., Dagger R., des Lauriers J.: Idéologies, idéal démocratique et régimes politiques. Québec 2005.
Baranger D.: Le droit constitutionnel. Paris 2009.
Berlia G.: Du mandat impératif. In: Droit public interne et international. Études et réflexion. Paris 1980.
Best H.: Cleavage Representation in European Parliamentary History. In: Democratic Representation in Europe. Diversity, Change and Convergence. Eds. M. Cotta, H. Best. Oxford 2007.
Borella F.: Les partis politiques dans la France d’aujourd’hui. Paris 1973.
Burdeau G., Hamon F., Troper M.: Droit constitutionnel. Paris 1993.
Burdeau G.: L’evolution des techniques d’expression de l’opinion publique dans la démocratie. In: L’Opinion publique. Paris 1957.
Cadart J.: institutions politiques et droit constitutionnel. T. 1. Paris 1990.
Chagnollaud D.: Droit constitutionnel contemporain: Théorie générale. Les régimes étrangers. Paris 2005.
de Villiers M.: Dictionnaire du droit constitutionnel. Paris 2005.
Déloye Y.: Mandat impératif. In: Dictionnaire du vote. Eds. P. Perrineau, D. Reynié. Paris 2001.
Di Stefano A., Ribette C., Rauline J.: Mandat parlementaire. In: Dictionnaire constitutionnel. Ed. O. Duhamel, Y. Mény. Paris 1992.
Duhamel O.: Le pouvoir politique en France. Paris 2003.
Duverger M.: Institutions politiques et droit constitutionnel. Paris 1966.
Gicquel J., Gicquel J.-E.: Droit constitutionnel et institutions politiques. Paris 2007.
Grimm D.: Parlament a partie w RFN. „Przegląd Sejmowy” 1994, nr 1.
Haguenau-Moizard C.: Les systèmes politiques européens. Paris 2009.
Krynen J.: La représentation politique dans l’ancienne France. „Droits” 1987, No 5.
Lee H.‑Y.: Political Representation in the later Middle Ages. New York 2008.
Manin B.: The Principles of Representative Government. Cambridge 1997.
Peiser G.: L’institutionnalisation des partis politiques dans la Ve République. In: La constitution et les valeurs. Mélanges en l’honneur de Dmitri Georges Lavroff. Paris 2005.
Shefter M.: Political Parties and the State. Princeton 1994.
Sobolewski M.: Reprezentacja w ustroju współczesnych demokracji burżuazyjnych. Kraków 1962.
Szymanek J.: Mandat przedstawicielski (reinterpretacja ujęć klasycznych). „Przegląd Sejmowy” 2010, nr 5.
Szymanek J.: Przedstawiciel i jego zaplecze polityczne: od relacji przedpartyjnych do partii właściwych. W: Mandat przedstawicielski w teorii, prawie i praktyce poselskiej. Red. M. Kruk. Warszawa 2013.
Tricot B., Hadas-Label R.: Les institutions politiques françaises. Paris 1985.
Türk P.: Théorie générale du droit constitutionnel. Paris 2010.
Turpin D.: Démocratie représentative et démocratie participative. In: Constitutions et pouvoirs. Mélanges en l’honneur de Jean Gicguel. Paris 2008.
Vedel G.: Manuel élémentaire de droit constitutionnel. Paris 2002.
Verpeaux M.: Manuel de droit constitutionnel. Paris 2010.
Ysmal C.: Les partis politiques et leur rôle. In: Institutions et vie politique. Ed. J.‑L. Parodi. Paris 2003.
Zaidman P.‑H.: Le mandat impératif. De la Révolution française à la Commune de Paris. Paris 2008.
Zarka J.‑C.: Introduction au droit constitutionnel. Paris 2006.
Uniwersytet Warszawski
absolwent Instytutu Nauk Politycznych (1999); doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce (2004); doktor habilitowany (2010). Członek Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego; wykładowca na Polsko-Francuskich Europejskich Studiach Doktoranckich SGH; przedstawiciel Polski w panelu doradczym do spraw wolności sumienia i wyznania przy OBWE. Zainteresowania badawcze: porównawcze prawo konstytucyjne, systemy rządów w ujęciu komparatystycznym, prawo parlamentarne, w tym zwłaszcza zagadnienia dwuizbowości, konstytucyjny wymiar stosunków między państwem a kościołem, system polityczny Francji.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
