https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.31
Zapewnienia równowagi budżetów związków samorządu terytorialnego w Polsce międzywojennej wymagało niejednokrotnie ustanawiania źródeł dochodów dodatkowych, nieprzewidzianych postanowieniami ustawy z 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych (obowiązywała aż do 1946 r.). Zaliczał się do nich m. in. samoistny podatek wyrównawczy dla gmin wiejskich, który w pierwotnym kształcie obowiązywał jedynie w 1924 r. i tylko na terenie byłego zaboru rosyjskiego. Późniejsze ustawodawstwo systematycznie przedłużało czas, w którym gminy wiejskie (od 1931 r. już na terenie całego kraju) mogły pobierać samoistny podatek wyrównawczy. Okazało się, że ten tymczasowy – w zamiarach ustawodawcy – podatek przetrwał do końca Polski międzywojennej i stanowił najwyższą pozycję wśród dochodów budżetów gmin wiejskich.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Tom 12 (2019)
Opublikowane: 2020-04-16
Język Polski
English
Deutsch