https://doi.org/10.31261/ZDP.2019.20.44
Po II wojnie światowej Polska była ustrojowo przebudowywana na wzór Związku Radzieckiego. Sądy powszechne odbudowywano jednak w oparciu o przedwojenne przepisy ustrojowe. Masowo przyjmowano do nich przedwojennych sędziów, którzy starali się utrzymać swoją niezawisłość. Było to niezwykle trudne w dobie wszechogarniającej każdą dziedzinę życia ideologii marksistowsko-leninowskiej i prymatu polityki nad prawem. Władze nie zamierzały tolerować istnienia sądownictwa niezależnego od ich wpływu. Nie posiadając własnych sił prawniczych, starano się naginać charaktery sędziów. Poddano ich indoktrynacji polityczno-ideologicznej. Gdy to nie dawało zadowalających efektów, zdecydowano
o wymianie przedwojennej kadry sędziowskiej na „sędziów nowego typu”, wychowywanych w duchu posłuszeństwa władzy w szkołach prawniczych, funkcjonujących pod auspicjami Ministerstwa Sprawiedliwości. Wymianę kadr przeprowadzono w latach 1950-1954 manipulując prawem ustrojowym, stosując metodę „rugów administracyjnych”, nie bacząc na jakiekolwiek zasady moralne i etyczne, na jakość orzecznictwa i dobro obywateli. Czyniono to pod obłudnym płaszczykiem haseł „demokratyzacji wymiaru sprawiedliwości”.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Tom 12 (2019)
Opublikowane: 2020-04-16
Język Polski
English
Deutsch