Artykuł zawiera porównanie koncepcji twórczych amerykańskich i izraelskich pisarzy rosyjskojęzycznych. Jego autorka poddaje analizie hybrydyczność egzystencji twórcy poza krajem urodzenia. Chociaż literatura amerykańska tworzona przez imigrantów z byłego ZSRR w pierwszej dekadzie obecnego
wieku zasadza się na odrzuceniu przez twórców wszelkich definicji klasyfikujących i istnieniu w przestrzeni pośredniej, to skierowana jest do czytelników anglojęzycznych. Tymczasem rosyjskojęzyczni pisarze Izraela chociaż akcentują swoją społeczną przynależność do tego kraju, to kierują swoją twórczość do czytelnika rosyjskojęzycznego, mieszkańca zarówno rosyjskojęzycznej diaspory, jak i Federacji Rosyjskiej. Zaledwie niewielka część rosyjskojęzycznych twórców izraelskich, którzy przedkładają odbiorców hebrajskojęzycznych nad rosyjskojęzycznych, buduje swoją narrację na tych samych zasadach nieprzynależności, co rosyjskojęzyczni autorzy w Stanach Zjednoczonych. Autorka artykułu przekonuje, że w przeciwieństwie do forowanej w XX wieku koncepcji „tygla narodów”, w czasach współczesnych o sukcesie prozy imigrantów decydują teksty korzystające z literacko-kulturowej hybrydyczności.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Nr 2(7) (2021)
Opublikowane: 2021-12-27