Abstrakt

THE SEARCHING FOR “THE NEW MAN” IN THE PROSE OF ANDREI PLATONOV

Summary

The article deals with the issue of the evaluation of a hero in the works of Andrei Platonov. The analysis starts with the early work of this writer — Markun, then moves to his main novels — Tchevengur and Happy Moskow, and ends with the short story Fro. The author of the article came to the conclusion that A. Platonov used the mythological images of Christ as the androgen to construct the main heroes of his artistic work. He began his quest from a man-hero, then moved to young lads such as Sasha Dvanov, and resulted in young and strong women. The most emphasized characteristic of the latter is the capability of self-sacrifi ce. Platonov presented his heroes as philosophers searching for the true sense in life. Their images have some characteristics in common — background (all of them are orphans), personality (they are selfl ess, compassionate, persevering), and principles in life. However, the most crucial issue, that concerns Platonov’s heroes, is their relation towards the people. On the one hand, they are outstanding fi gures, “the chosen ones”, but, on the other hand, they preserve the bounds with their nation. 

POSZUKIWANIE „NOWEGO CZŁOWIEKA” W PROZIE ANDRIEJA PŁATONOWA

Streszczenie

Artykuł dotyczy ewolucji obrazu bohatera w utworach Andrieja Płatonowa. Analizę pro-blemu otwiera portret bohatera wczesnego opowiadania Płatonowa Markun, następnie analiza koncentruje się kolejno na bohaterach powieści Czewengur i Szczęśliwa Moskwa, całość dopełnia krótkie opowiadanie Fro. Autor danego artykułu doszedł do wniosku, że Płatonow wykorzystał przy konstrukcji swoich bohaterów obraz Jezusa Chrystusa jako androgyna. Pisarz rozpoczął swe poszukiwania od wizerunku bohatera-mężczyzny, następnie skupił się na młodzieńcach typu Saszy Dwanowa, by dojść do wizerunku młodej i silnej kobiety. Najbardziej charakterystyczną cechą tych bohaterek okazuje się zdolność i gotowość do poświęcenia. Płatonow przedstawiał swych bohaterów jako fi lozofów poszukujących sensu życia. Obrazy tych bohaterów mają jednak wiele cech wspólnych: pochodzenie (wszyscy są sierotami), osobowość (są bezinteresowni, współczujący, wytrwali) i zasady, którymi kierują się w życiu. Niemniej najbardziej istotną cechą płatonowskich bohaterów wydaje się ich stosunek do ludzi. Z jednej strony są wybitnymi jednostkami, „wybrańcami”, a z drugiej — zachowują scisły związek z narodem.