Narzędzia komunikacji strategicznej Republiki Chińskiej (Tajwanu)
Abstrakt
Obecność Tajwanu w globalnej przestrzeni informacyjnej wykazuje fluktuację. Owa widzialność międzynarodowa Republiki Chińskiej uzależniona jest od skuteczności tajwańskiej komunikacji strategicznej prowadzonej przez władze w Tajpej. W niniejszym artykule poddano analizie efektywność działań w tym zakresie prowadzonych metodą analizy funkcjonalnej. Jej efektem jest ustalenie, że poziom widzialności międzynarodowej Tajwanu jest wprost proporcjonalny do liczby wydarzeń medialnych, operacji informacyjnych i innych działań prowadzonych w ramach komunikacji strategicznej. Podkreślenia wymaga jednak przede wszystkim fakt, iż prowadzona przez Republikę Chińską komunikacja strategiczna nie jest determinowana specyficznym statusem prawnomiędzynarodowym Tajwanu. Celem prowadzonych przez władze w Tajpej działań jest pozycjonowanie Republiki Chińskiej jako odpowiedzialnego, wiarygodnego i demokratycznego partnera politycznego i gospodarczego dla społeczności międzynarodowej.
Słowa kluczowe
Republika Chińska; Tajwan; komunikacja strategiczna; nadawanie międzynarodowe; dyplomacja publiczna
Bibliografia
Insisa, A. (2021a). The strategic communications of techno-democratic statecraft: The case of Taiwan. EU–Asia Project, 25. https://doi.org/ 10.2870/647900.
Insisa, A. (2021b). No consensus across the strait: Chinese and Taiwanese strategic communications in a contested regional order. Asian Perspective, 45(3), 503–531. https://doi.org/10.1353/apr.2021.0033.
Kacała, T., Lipińska, J. (2014). Komunikacja strategiczna i Public Affairs. Warszawa.
Klintworth G. (1995). New Taiwan, New China: Taiwan’s Changing Role in the Asia-Pacific Region. Longman.
Okon, E. P., Ekpang II, J. E. (2019). Corporate communication versus strategic communication: The perception of public relations practitioners in cross river state, Babcock Journal of Mass Communication, Vol. 4, 1.
Paul, Ch. (2011). Strategic Communication. Praeger.
Piechota, G., Rajczyk, R. (2019). Public diplomacy as Taiwanese diplomacy’s essential tool, Atheneum, 64(4) 232–249. https://doi.org/10.15804/athena.2019.64.14
Rajczyk, R. (2020). Framing the New Southbound Policy in Western media, Studia Politicae Universitatis Silesiensis, 29, 25–48. https://doi.org/10.31261/spus.9572
Rajczyk, R. (2017a). Dyplomacja cyfrowa Tajwanu. W: J. Marszałek-Kawa, A. Stańcio-Wawrzyńska (red.), Współpraca, konkurencja, czy rywalizacja? Oblicza stosunków międzynarodowych w Azji (s. 300–315). Wydawnictwo Adam Marszałek.
Rajczyk, R. (2017b). Measures and objectives of Taiwanese digital diplomacy. International legal status. W: D. Piontek, S. Ossowski (red.), Komunikowanie społeczne w dobie nowych technologii (s. 67–79). Polskie Towarzystwo Komunikacji Społecznej.
Rajczyk, R. (2019). Oblicza współczesnej propagandy. Przypadek chińsko-tajwańskiej wojny informacyjnej. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Rajczyk, R. (2018). Rola komunikacji strategicznej we współczesnym świecie. Przypadek Republiki Chińskiej (Tajwanu). W: T. W. Grabowski, M. Lakomy, K. Oświecimski (red.), Bezpieczeństwo informacyjne w dobie postprawdy (s. 119–131). Ignatianum.
Szymańska, A. (2014). Rola mediów w strategicznej komunikacji zewnętrznej państwa – szkic teoretyczny. Zeszyty Prasoznawcze, t. 57, 2(218), 273–292. https://doi.org/10.4467/2299-6362PZ.14.015.2336
Trojnar, E. (2015) Tajwan. Dylematy rozwoju. Księgarnia Akademicka.
Werder, P. K., Nothhaft, H., Verčič, D., Zerfass, A., (2018). Strategic communication as an emerging interdisciplinary paradigm, International Journal of Strategic Communication, 12(4), 333-351. https://doi.org/10.1080/1553118X.2018.1494181
Zgryziewicz, R. (2018) Komunikacja strategiczna elementem kształtowania środowiska informacyjnego. W: G. Ciechanowski, M. Romańczuk, J. Pilżys (red.), Bezpieczeństwo a wyzwania współczesności (s. 191–206). Uniwersytet Szczeciński.
Uniwersytet Śląski w Katowicach Polska
https://orcid.org/0000-0003-2848-4775
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
