Papież Franciszek bywa często określany jako „papież pierwszych wieków”. Niezliczone są podjęte przez niego inicjatywy, których próżno szukać u któregoś z poprzedników. Dotyczy to zwłaszcza dialogu z ludźmi o różnych tradycjach religijnych. Jednak on sam często przypominał osobom, które namawiały go do tego konkretnego aspektu jego pontyfikatu, że wiele z jego – czasami odważnych – inicjatyw nie byłoby możliwych bez Soboru Watykańskiego II lub przed tym soborem i niektórymi poprzednikami, takimi jak Paweł VI, Jan Paweł II i Benedykt XVI. Niniejszy artykuł stanowi próbę dogłębnej analizy ciągłości obecnego pontyfikatu w odniesieniu zarówno do wspomnianego soboru, jak i poprzedników Bergoglio. Jednocześnie stara się nie ignorować sensu i znaczenia wydarzeń lub aktów, które stanowiły wyjątkową nowość w aktywności argentyńskiego papieża.