Wyniki wyszukiwania

Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Czterdzieści lat dekretu o ekumenizmie "Unitatis redintegratio" na Śląsku Cieszyńskim

Józef Budniak

Język: DE | Data publikacji: 05-10-2023 | Abstrakt | s. 209–221

Ekumenizm na Śląsku pozostawia wyraźny ślad w ruchu ekumenicznym w całym kraju, a nawet poza jego granicami. Ma on swoją specyfikę i swoje oblicze. Na podkreślenie zasługuje fakt, że coraz więcej wiernych uczestniczy w inicjatywach duszpasterskoekumenicznych. W ten sposób droga prowadząca ku jedności staje się świadomie obranym celem, do którego zmierzają chrześcijanie. Ruch ekumeniczny podejmowany przez Kościoły „wymusiła” niejako sytuacja społeczna: dobrosąsiedzkie życie wiernych różnych Kościołów, a przede wszystkim Rzymskokatolickiego i ewangelicko-augsburskiego. To codzienne, ekumeniczne, na każdym kroku zabarwione życie oraz ekumenizm ludowy, praktyczny, inspirują ekumenizm instytucjonalny. Czy ta konstatacja oznacza coś ważnego dla całościowo, a nie tylko lokalnie pojmowanego ekumenizmu? Niewątpliwie tak – może przybrać formę jednej z podstawowych zasad, wokół których ruch ten się organizuje.
Ekumenizm może być bardziej skuteczny w dążeniu do zbliżenia chrześcijan, jeżeli będzie swoją siłę czerpał z codzienności. Jeżeli w swoim programie spróbuje odwzorować to, co ludzie przez wieki z wielkim mozołem tworzyli w zakresie wzajemnego współżycia. Nie wszędzie to współżycie jest oparte na szacunku i tolerancji, ale przykład Śląska Cieszyńskiego udowadnia, że można się z sobą pojednać po to, żeby nie tylko przetrwać, ale i żyć w spokoju.

Sobór Watykański II włączył ekumenizm w sam sposób myślenia o Kościele. Dekret o ekumenizmie, który określa się mianem Magna Charta ekumenizmu, mówi o „świętej tajemnicy jedności”, jedności w Chrystusie i przez Chrystusa, która jest nieodłączna od działania Ducha Świętego. Jedność stanowi nieustanny imperatyw zobowiązanie i zadanie.

2023-10-05



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Uchwała synodalna: ekumenizm w Kościele katowickim na tle rozwoju sytuacji ekumenicznej w Kościele Powszechnym

Norbert Niemiec

Język: PL | Data publikacji: 31-12-1981 | Abstrakt | s. 71-78

Der Synodalbeschluss: Ökumenismus in der Kirche von Katowice besteht aus 5 Teilen: 1) die theologische Aspekte des Aufrufes zum Ökumenismus, 2) die ökumenische Situation in der Diözese, 3) die Ausrichtung der ökumenischen Seelsorge und ihre Grundlagen, 4) die kirchliche Hilfe für die Mischehen, 5) Normen für ökumenische Seelsorge. Es wurde auch eine Beilage über die Zeugen Jehovas hinzugefügt.
Das Ziel des Dokuments besteht in der Eingliederung des Problems der Wiedervereinigung der Christen in die Seelsorge, und zwar als ihr ständiges Element. Da in der Diözese die Evangelisch-Augsburgische Kirche die zahlreichste ist, wurde das Dokument besonders auf Kontakte mit dieser Gemeinschaft abgestimmt. Es wurde empfohlen: gemeinsames Gebet, charitative Tätigkeit, Austausch biblischer, katechetischer, homiletischer Materialien, wie auch die Zulassung des evangelischen Gottesdienstes in katholische Kirchen, Kapellen und auf Friedhöfen dort, wo die evangelischen Gemeinden keine eigenen besitzen. Ferner wird gefordert eine Formation zur Versöhnung gemäss der Lehre des Vatikanum II.
Besonders wichtig sind die Weisungen der Synode hinsichtlich der Mischehen, den schon das Vatikanum II und letztens auch die Bischofssynode viel Aufmerksamkeit schenkten. Der Synodalbeschluss nimmt Abstand von der Ansicht, Mischehe sei ein „malum necessarium” und betrachtet sie vielmehr als eine Chance den Glaubigen die ökumenische Problematik näher zu bringen und sie Achtung für das Bekenntnis des andersgläubigen Gatten zu lehren. Es empfiehlt die Aufrechterhaltung und Vertiefung der Bindung an die eigene Kirche beider andersgläubigen Gatten und lässt zu die Möglichkeit die bisherige Frage bezüglich der katholischen Erziehung der Kinder mit einer neuen Form zu ersetzen: „Versprechen sie die Kinder im Geiste des Evangeliums zu erziehen”?
Das Dokument legt auch besonderen Wert auf das Zeugnis des christlichen Lebens und besonders auf die Bereitschaft den getrennten Brüdern in verschiedenen Nöten Hilfe zu leisten.
Alle Bestimmungen des Dokuments liegen völlig in den Richtlinien des Vatikanum II, hinsichtlich der Mischehen kann man sogar von einem gewissen Vorsprung sprechen.

1981-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Ku jedności Kościoła – ekumeniczna eklezjologia Jana Pawła II

Robert Samsel

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2015 | Abstrakt | s. 318-329

Sobór Watykański II stał się szczególnym przełomem w Kościele katolickim w dążeniach do jedności chrześcijan. Wypełnieniem w praktyce nauczania soborowego był pontyfikat Jana Pawła II. W niniejszym opracowaniu przedstawiono ów błogosławiony czas troski o jedność chrześcijan w oparciu o trzy zasadnicze punkty. Najpierw przedstawiono w sposób syntetyczny nauczanie tego papieża na temat ekumenizmu – z oczywistych względów podstawowym tekstem źródłowym jest tutaj jego encyklika Ut unum sint. Była ona pierwszym dokumentem wydanym po Soborze Watykańskim II , który w sposób systematyczny podjął tematykę jedności wśród wyznawców Chrystusa, ukazuje przebytą drogę, a także dzisiejszą sytuację ekumenizmu oraz potrzebę jego dalszego rozwoju w perspektywie głoszenia Ewangelii wszystkim narodom. Niniejsza encyklika inspiruje kolejne punkty tego opracowania, dotyczące tematu ekumenizmu duchowego i praktycznego oraz jego owoców w życiu Kościoła i jego misji w dążeniu do trwałej jedności wśród chrześcijan.

2015-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Spór o pentekostalizację Kościoła

Przemysław Sawa

Język: PL | Data publikacji: 30-06-2018 | Abstrakt | s. 100-119

Coraz częściej mówi się o pentekostalizacji chrześcijaństwa. Wyraża się ona w rozwoju zborów i Kościołów neopentekostalnych jak i w oddziaływaniu tych wspólnot na tradycyjne Kościoły, także katolicki. Na temat wartości tego zjawiska trwa dyskusja. Zwolennicy zarzutu o pentekostalizację widzą w niej źródło zgubnych dla Kościoła tendencji oraz drogę do zacierania różnic pomiędzy denominacjami. Przeciwnicy, nie negując gdzieniegdzie zaistniałych nadużyć, widzą wymianę duchowych darów. Niniejszy artykuł włącza się w powyższą dyskusję, szczególnie akcentując głos polskich teologów. Autor wyraża przekonanie, że otwartość na nowe wymiary duchowości i pobożności, jak również formy istnienia czy organizacji Kościoła nie oznacza sprzeciwu wobec Tradycji. Idea ciągłości tożsamości katolickiej zawiera bowiem zachowanie całego dziedzictwa wiary, przy jednoczesnym odważnym odnajdywaniu się w tym, co nowe, bardziej odpowiednie dla współczesnego człowieka. Taka nowość wpisuje się w samo jądro Ewangelii, a dla samego Kościoła stanowi możliwość rozwoju. Potrzebny jest tylko solidny fundament doktrynalny, troska o świętość oraz zdrowy rozsądek.

2018-06-30