https://doi.org/10.31261/IR.2022.08.08
W artykule zanalizowano formy narracyjne, ideologie i ich funkcje w autobiografii Mary Antin Ziemia obiecana
(1912). Aby podkreślić swoje poparcie dla procesu asymilacji i przekonać amerykańskich czytelników, że imigranci z Imperium Rosyjskiego nie są zagrożeniem dla życia kulturalnego i politycznego Amerykanów, Antin
świadomie wybiera autobiografię i narracje niewoli jako gatunki, które mocno zakorzeniły się w amerykańskiej
literaturze i kulturze. W swojej bezkrytycznej akceptacji wszystkich aspektów życia w Ameryce, Antin korzysta
z koncepcji Michela Guillaume’a Jean’a de Crèvecœura, a także z teorii amerykańskiego transcendentalizmu.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Nr 1(8) (2022)
Opublikowane: 2022-06-30
10.31261/IR