Wyniki wyszukiwania

Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Wpływ nowelizacji dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług na statut stosunku pracy

Witold Kurowski

Język: PL | Data publikacji: 29-12-2020 | Abstrakt | s. 283-302

The Directive (EU) 2018/957 of the European Parliament and of the Council of 28 June 2018 introduced several changes to the Directive 96/71/EC on the posting of workers in the framework of the provision of services, affecting the posted worker’s employment relationships directly. Article 3(1) of the Directive 96/71/EC requires that an employer has to guarantee his workers posted to the Member State, the terms and conditions of employment, in matters listed in it, resulting from the law where the work is carried out, regardless of the law applicable to employment relationships. First of all, the Directive (EU) 2018/957 introduced the new concept of “remuneration” paid to the posted workers. Secondly, it extended the list of mattes in article 3(1) by adding point (h) — “the conditions of workers’ accommodation where provided by the employer to workers away from their regular place of work” and point (i) — “allowances or reimbursement of expenditure to cover travel, board and lodging expenses for workers away from home for professional reasons.” Finally, the Directive (EU) 2018/957 established the posting period, not clearly defined before, which should not last longer than 12 months (18 months when the service provider submits a motivated notification).
This paper analyses the main changes introduced by the Directive (EU) 2018/957 amending the Directive 96/71/EC in the employment relationship field.

2020-12-29



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 12 lutego 2015 r. w sprawie Sähköalojen ammattiliitto ry c/a Elektrobudowa Spółka Akcyjna (C‑396/13)

Witold Kurowski

Język: PL | Data publikacji: 30-06-2019 | Abstrakt | s. 191-209

This paper aims to comment an important ruling concerning the Posted Workers Directive (Directive 96/71/EC). In the judgement C-396/13 (Sähköalojen ammattiliitto ry v. Elektrobudowa Spółka Akcyjna), the European Court of Justice provided
its pro-worker’s interpretation of Art 3 of Directive 96/71/EC concerning the scope of the "minimum pay rate". The second issue raised by the European Court of Justice was the assignability of pay claims governed by Polish law based on Art 14 (2) of Rome I Regulation and prohibited under that law. In commented judgement, the Court admitted the assignment of claims arising from employment relationships in light of article 47 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union and accepted the trade union’s right to represent the posted workers.

2019-06-30



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Transgraniczne przekształcenia (zmiana formy prawnej) spółek w prawie prywatnym międzynarodowym — zagadnienia wybrane

Arkadiusz Wowerka

Język: PL | Data publikacji: 21-06-2022 | Abstrakt | s. 57-78

This paper delas with the selected issues of cross-border conversions of companies in private international law. Conversion is one of the forms of transformations of companies. The basic form of cross-border transformations mostly used by companies are mergers. However, as evidenced in particular by the judgment of the Court of Justice in the case of Polbud, also the change of the legal form is an institution of interest and present in the practice of cross-border activities of companies. In the foreground are the conflict of laws issues arising under private international law, in particular the question of the law applicable to the cross-border change of the company’s legal form. In order to answer this question, a definition of a conversion under the private international law has been provided. A cross-border conversion of a company must be distinguished from a cross-border transfer of the seat of the company as a connecting factor, as they are two completely different operations governed by different conflict-of-law rules of private international law. In the case of Polbud, there are serious doubts as to whether there was a cross-border conversion or cross-border transfer of the company’s seat. The law applicable to cross-border conversions is determined on the basis of the principle of combination or unification of the personal statutes of the state of the exit form and the state of the intended form of the company. Under this principle, however, the application of both legal systems is problematic. Useful guidelines are provided by the model expressed in art. 86c in connection with art. 86q of the directive on certain aspects of company law. The scope of application of the law applicable to cross-border conversions is determined by both leges societatis in question. Cross-border conversion operations also arise qualification problems related to issues such as the protection of creditors, minority shareholders and employees. The harmonized substantive provisions of the directive on certain aspects of company law make it easier to carry out cross-border conversions in the European dimension. The existence of such harmonized norms removes the barriers resulting from the applicable substantive law based on various principles and rules and makes the conflict-of-law issues then practically of secondary importance.

2022-06-21



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Rozgraniczenie statutu prawa papierów wartościowych od statutu prawa spółek handlowych w europejskiej regulacji ofert przejęcia spółki publicznej

Maciej Mataczyński

Język: PL | Data publikacji: 29-06-2008 | Abstrakt | s. 77-89

Artykuł analizuje problematykę rozgraniczenia statutu prawa papierów wartościowych od statutu prawa spółek handlowych w kontekście europejskiej regulacji ofert przejęcia. Dyrektywa 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady harmonizuje przepisy państw członkowskich w zakresie przejmowania spółek publicznych. W artykule omówiono zakres zastosowania dyrektywy, właściwość organu nadzoru oraz prawo właściwe dla ofert przejęcia. Szczególną uwagę zwrócono na implementację dyrektywy w prawie polskim, analizując wprowadzone zmiany w ustawie o ofercie publicznej.

2008-06-29



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Środki przeciwdziałania nadużyciu idei ochrony patentowej przez tak zwanych trolli patentowych w prawie unijnym

Paweł Jasiński

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2018 | Abstrakt | s. 43-62

Zjawisko patent trollingu stanowi wypaczenie idei leżącej u podstaw ochrony patentowej. Skutki działania tzw. patent trolli to m.in. hamowanie rozwoju technologicznego, ograniczanie innowacyjności i transferu technologii oraz ograniczanie dostępu do tych technologii dla konsumentów na rynku. Negatywne efekty przejawiają się także w pokazywaniu niedoskonałości systemu ochrony patentowej, braku zaufania do tego systemu oraz ograniczaniu inwestycji w obszarze badań i rozwoju (R&D). Wszystkie te skutki stanowią zaprzeczenie tego, co było fundamentem wprowadzenia ochrony patentowej. Celem autora jest analiza istniejących regulacji prawa Unii Europejskiej pod kątem możliwych środków ochrony przed tzw. patent trollami. W szczególności omówione zostaną przepisy Dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej. Omówione zostaną także możliwości przeciwdziałania zjawisku patent trollingu w postępowaniach sądowych przed Jednolitym Sądem Patentowym, przewidzianym w Porozumieniu w sprawie Jednolitego Sądu Patentowego (2013/C 175/01), będącym częścią tzw. systemu europejskiego patentu jednolitego. Poza analizą przepisów, przedstawione zostaną również orzeczenia sądów europejskich dotyczące tej problematyki. Analiza regulacji unijnych i orzecznictwa ma stanowić próbę odpowiedzi na pytanie, czy obecne przepisy są wystarczające w obliczu zagrożenia patent trollingiem w Europie.

2018-12-31



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Jurisdiction and applicable law to non — contractual obligations arising out of restriction of competition. A case of the pharmaceutical sector

Monika Wałachowska

Język: EN | Data publikacji: 30-06-2018 | Abstrakt | s. 7-27

In this Article the Author has analysed the most important issues arising from the interaction between intellectual property law, competition law and the right to redress, taking into account the cross-border character of the discussed matters. The cases of restraints of competition, having frequently a multinational character raise doubts as to both jurisdiction and applicable law. I believe that the EU’s legal act in this area are not well agreed. Perhaps after introducing the Directive no. 2014/104 the provisions of both Brussels I-bis and Rome II should be reconsidered, taking into account the specific character of delicts in the field of competition law. On one hand the wording of art. 6(3) of Rome II somewhat reconciles the interests of both EU-cases and non-EU cases, but the risk of applying the mosaic principle in the discussed cases seems inevitable. Perhaps for these matters the choice of law should be considered. For example the parties could have the possibility to choose the law of one of the affected markets (both of an EU-country or non-EU country, since art. 3 Rome II provides for an universal character of the regulation). When in comes to jurisdiction it is left to the courts to interpret the notion of both place of act and place of its consequences, which seems to be a propersolution. In this way we can apply a case-by-case method.

2018-06-30



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Staranne poszukiwania podmiotów uprawnionych z tytułu majątkowych praw autorskich jako kluczowa przesłanka ustalania statusu osierocenia utworu

Karolina Rybak

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2017 | Abstrakt | s. 43-76

Dążąc do rozwoju inicjatywy bibliotek cyfrowych, Unia Europejska napotkała problem, który utrudnia digitalizację znacznej liczby utworów znajdujących się w zbiorach europejskich instytucji kultury. Kwestia utworów osieroconych stała się istotnym problemem, który zgodnie z intencją UE powinien zostać kompleksowo i skutecznie rozwiązany. W tym celu w dyrektywie 2012/28/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie niektórych dozwolonych sposobów korzystania z utworów osieroconych uregulowano dozwolone korzystanie z utworów osieroconych. Najważniejszą przesłanką jest przeprowadzenie starannych poszukiwań podmiotów uprawnionych. Celem niniejszego artykułu jest omówienie starannych poszukiwań, w tym ich etapów, miejsca, w którym powinny być prowadzone, oraz standardów, jakimi powinny się one charakteryzować. Kwestia ta jest istotna, ponieważ uzyskanie statusu utworu osieroconego na terytorium jednego państwa członkowskiego wywołuje takie same skutki, jak gdyby staranne poszukiwania przeprowadzono we wszystkich państwach członkowskich. Artykuł odnosi się do wyników projektu EnDOW, który poświęcony jest badaniom nad starannymi poszukiwaniami w dwudziestu państwach członkowskich.

2017-12-31



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

W poszukiwaniu prawa właściwego dla pracy zdalnej

Arkadiusz Gawron

Język: PL | Data publikacji: 30-06-2024 | Abstrakt | s. 125-146

Coraz częstsze zjawisko pracy zdalnej rodzi wyzwania dla pracodawców, legislatorów krajowych, a także dla prawa prywatnego międzynarodowego. Całkowite przeniesienie stosunku pracy na płaszczyznę zdalną odsuwa od siebie centra aktywności pracodawcy i pracownika, co widać zwłaszcza w stosunkach pracy z elementem obcym (np. zatrudnienie pracownika mieszkającego na stałe w innym państwie). Wówczas powstaje – doniosłe z punktu widzenia norm kolizyjnych – pytanie o prawo właściwe dla owego stosunku pracy. Odpowiedzi należy udzielić w świetle przepisów unijnych poświęconych prawu właściwemu dla indywidualnej umowy o pracę (art. 8 rozporządzenia „Rzym I”) oraz delegowaniu pracowników (dyrektywa 96/71). Ich zestawienie może skutkować koniecznością uwzględniania przez pracodawcę konkurujących ze sobą reżimów prawnych. W myśl bowiem art. 8 ust. 2 rozporządzenia „Rzym I” prawo właściwe dla indywidualnej umowy o pracę stanowi prawo państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy. Ustalenie tego państwa w epoce coraz powszechniejszej cyfryzacji może rodzić liczne trudności, także mimo pokaźnego dorobku orzeczniczego TSUE. Podobne wątpliwości mogą się pojawić przy ocenie, czy zostały spełnione przesłanki delegowania określone w dyrektywie 96/71. Analiza wypowiedzi przedstawicieli doktryny, zwłaszcza zagranicznej, oraz judykatury pozwoliła na ustalenie, że aktualne unormowania kolizyjne nie przystają do współczesnych potrzeb obrotu. Istnieje również nieścisłość pomiędzy unormowaniami międzynarodowego prawa pracy a przepisami dotyczącymi zabezpieczenia społecznego. Nasuwa się zatem konkluzja, że niezbędna jest interwencja ustawodawcy w celu wyważenia spornych oczekiwań pracodawców i pracowników. W tym kontekście artykuł ma charakter zarówno poznawczy (zawiera analizę obowiązujących regulacji), jak i teoretyczny. Zaprezentowane analizy i wnioski mogą się okazać przydatne również dla praktyki prawa.

2024-06-30



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Graficzne przedstawienie znaku towarowego w świetle ustawy Prawo własności przemysłowej oraz Dyrektywy Rady nr 2008/95/WE

Anna Hołda-Wydrzyńska

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2011 | Abstrakt | s. 109-127

Polska definicja znaku towarowego opiera się na podstawowej funkcji, jaką znaki towarowe muszą spełniać. Zgodnie z ogólną koncepcją, warunkiem konstytutywnym znaku towarowego nie jest indywidualna lub wyobrażeniowa cecha, która jest istotna w prawie autorskim, lecz jedynie zdolność do odróżniania towarów i usług ze względu na pochodzenie. Po pierwsze, istotne jest przeanalizowanie, czy znak spełnia następujące warunki: musi być postrzegalny przez ludzki zmysł, być jednolity i niezależny od innych towarów, a ponadto musi być zdolny do graficznego przedstawienia. W artykule przedstawiono zdolność graficzną, która odnosi się do przedstawienia znaku w sposób graficzny. Przesłanka ta została wprowadzona do polskiego systemu na mocy Pierwszej Dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych oraz Rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Wyrażenie to nie jest oczywiste, szczególnie z uwagi na interpretację rejestracji znaków postrzeganą w inny sposób niż za pomocą modalności wizualnej, słuchowej i dotykowej. Zgodnie z tym faktem w niniejszym artykule przedstawiono pojęcia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego dotyczące tzw. nowych form znaków towarowych. Pokazano dwa różne punkty interpretacji: tradycyjny i liberalny.

2011-12-31



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Mediacja ewaluatywna w sprawach gospodarczych w prawie polskim z perspektywy prawa Unii Europejskiej i prawa międzynarodowego

Katarzyna Pokryszka

Język: PL | Data publikacji: 29-12-2023 | Abstrakt | s. 95-138

Dążenie do poprawy skuteczności mediacji w sprawach cywilnych i gospodarczych zadecydowało o wprowadzeniu w 2015 r. w kodeksie postępowania cywilnego przepisów dających podstawy prowadzenia mediacji ewaluatywnej. Celem artykułu jest analiza przesłanek i warunków prowadzenia mediacji ewaluatywnej w prawie polskim w świetle przepisów prawa międzynarodowego i prawa Unii Europejskiej, które wyznaczają standardy prowadzenia mediacji w sprawach gospodarczych. W artykule przedstawiono pojęcie mediacji facylitatywnej i ewaluatywnej oraz wskazano kontrowersje, które mogą powstawać na tle stosowania metod ewaluatywych z punktu widzenia zasad postępowania mediacyjnego. Artykuł koncentruje się na interpretacji definicji mediacji i wskazaniu podstawowych zasad jej prowadzenia na podstawie przepisów Ustawy Modelowej UNCITRAL o międzynarodowej mediacji gospodarczej i międzynarodowych ugodach zawartych w wyniku mediacji z 2018 r. oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/52 o niektórych aspektach mediacji w sprawach cywilnych i gospodarczych traktując je jako punkt odniesienia dla analizy warunków umożliwiających mediatorowi zaproponowanie stronom sposobów rozwiązania sporu, które zostały przyjęte w prawie polskim.

2023-12-29



Czasopismo: Problemy Prawa Prywatnego Międzynarodowego

Nowa krajowa regulacja prawa prywatnego międzynarodowego w Polsce

Maksymilian Pazdan

Język: PL | Data publikacji: 30-06-2011 | Abstrakt | s. 9-16

4 lutego 2011 r. Sejm RP uchwalił ustawę o prawie prywatnym międzynarodowym, która została opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 80, poz. 432 i weszła w życie 16 maja 2011 r. Nowa ustawa zastąpiła starą ustawę z 1965 r. Stanowi ona „część krajową” norm kolizyjnych obowiązujących w Polsce i jest skoordynowana z europejskim prawem prywatnym międzynarodowym. Ustawa reguluje kwestie wyłączone z zakresu rozporządzeń Rzym I i Rzym II oraz uzupełnia Konwencję haską z 19 października 1996 r. o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci. Nowe prawo wdraża również normę kolizyjną ustanowioną w Dyrektywie 2008/122/WE z dnia 14 stycznia 2009 r. Ustawa z 2011 r. wypełnia wiele luk, które istniały wcześniej (np. określa prawo właściwe dla pełnomocnictwa, praw osobistych i nazwiska) i zmienia niektóre rozwiązania przyjęte w ustawie z 1965 r. Umożliwia ona m.in. wybór
prawa dla małżeńskich ustrojów majątkowych, umowy małżeńskiej i dziedziczenia. Ponadto zobowiązania wynikające z jednostronnych czynności prawnych zostały potraktowane inaczej niż w ustawie z 1965 r. Jeśli chodzi o formalną ważność czynności prawnych związanych z rozporządzeniem nieruchomością lub sprawami korporacyjnymi (takimi jak utworzenie, przekształcenie lub likwidacja osoby prawnej), nowe prawo rezygnuje z reguły, zgodnie z którą wystarczające było spełnienie wymogów formy lex loci actus. Wreszcie ustawa ustanawia ogólną regułę, opartą na pojęciu najściślejszego związku, która ma zastosowanie w okolicznościach, w których sama ustawa lub inne przepisy prawa polskiego nie wskazują prawa właściwego.

2011-06-30