https://doi.org/10.31261/PPPM.2013.12.05
Artykuł koncentruje się na kwestii stosowania zasady najwyższego uprzywilejowania (MFN) do mechanizmów rozstrzygania sporów zawartych w umowach inwestycyjnych. Analiza została przeprowadzona w świetle dwóch niedawnych, sprzecznych orzeczeń wydanych w sprawach Hochtief v. Argentina i Daimler v. Argentina. Artykuł składa się z dwóch głównych części. Pierwsza zaczyna się od wyjaśnienia szczególnej natury umowy o arbitrażu obecnej w arbitrażu inwestycyjnym opartym na umowach międzynarodowych. Następnie opisuje traktowanie MFN na przykładzie artykułu 3 dwustronnego traktatu inwestycyjnego (BIT) między Argentyną a Niemcami, identyfikując jego podstawowe elementy. Następnie analiza przechodzi do kwestii stosowania klauzuli MFN do mechanizmów rozstrzygania sporów zawartych w BIT. Koncentruje się na orzeczeniach trybunałów arbitrażowych wydanych do tej pory, które rozważały tę kwestię. Następnie autorzy identyfikują, że obecność stron trzecich jest standardową cechą arbitrażu inwestycyjnego (ponieważ inwestorzy nie są stronami BIT-ów, które są zawierane między państwami). Niemniej jednak zastosowanie klauzul MFN do mechanizmów rozstrzygania sporów prowadzi do jeszcze bardziej zawiłej sytuacji — obecności „czwartych” stron w stosunku prawnym między państwami — stronami BIT (tj. inwestorów powołujących się na klauzulę MFN w podstawowym BIT, aby powołać się na mechanizm rozstrzygania sporów innego BIT). Druga część artykułu to studium przypadku. Zawiera analizę zastosowania klauzuli MFN do mechanizmów rozstrzygania sporów na przykładzie BIT Argentyna — Niemcy (na którym opierały się sprzeczne decyzje w sprawach Hochtief przeciwko Argentynie i Daimler przeciwko Argentynie). Skupia się na pytaniu, czy klauzulę MFN zawartą w art. 3 BIT Argentyna — Niemcy można powołać, aby uniknąć zastosowania wymogu osiemnastu miesięcy zawartego w art. 10 tego BIT. Ta część artykułu rozpoczyna się od rozróżnienia jurysdykcji i dopuszczalności oraz jego znaczenia w kontekście arbitrażu inwestycyjnego. Następnie przechodzi do analizy elementów klauzuli MFN w wybranym przykładzie: (i) traktowanie, (ii) na terytorium państwa przyjmującego, (iii) mniej korzystne, (iv) niż przyznawane inwestycjom lub inwestorom z państwa trzeciego, (v) w podobnych okolicznościach. Wniosek jest taki, że istnieją argumenty „za” i „przeciw” stosowaniu klauzuli MFN do mechanizmów rozstrzygania sporów. Biorąc pod uwagę różnorodność obecnie obowiązujących BIT-ów, ostateczna odpowiedź musi zawsze opierać się na brzmieniu poszczególnych postanowień obowiązującego BIT-u. Kluczową kwestią jest to, czy postanowienie obejście poprzez odwołanie się do klauzuli MFN jest warunkiem zgody państwa przyjmującego, a zatem elementem jurysdykcji trybunału, czy wymogiem proceduralnym, a zatem elementem dopuszczalności roszczenia. To, ponownie, zależy od brzmienia obowiązującego traktatu inwestycyjnego, a także od okoliczności konkretnego przypadku. W przypadku analizowanego artykułu 3 BIT Argentyna — Niemcy autorzy są zdania, że wymóg osiemnastu miesięcy jest częścią zgody państw na arbitraż. Jest to zatem element jurysdykcyjny, co oznacza, że na mocy tego konkretnego BIT nie można powoływać się na klauzulę KNU w celu uniknięcia zastosowania wymogu osiemnastu miesięcy.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
Tom 12 (2013)
Opublikowane: 2013-06-30
10.31261/PPGOS
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
English
Język Polski