https://doi.org/10.31261/pr.13876
Mikita Franko, autor trzech powieści zakwalifikowanych przez krytyków jako queer-literatura dla młodych dorosłych, zadebiutował na rosyjskim rynku literackim w 2020 roku. Wychowany w Kazachstanie w rodzinie jednopłciowej, Franko jeszcze przed 24 lutego 2022 był krytykiem reżimu Władimira Putina; również po agresji Federacji Rosyjskiej na Ukrainę nie zaprzestał krytycznych komentarzy w mediach społecznościowych.
Powieści młodego pisarza poruszają problematykę poszukiwania własnej tożsamości i życia w nietolerancyjnym społeczeństwie. Przedstawione w utworach rodziny nietradycyjne (jednopłciowa, monoparentalna) borykają się z różnego rodzaju trudnościami, najbardziej dotkliwe odczuwanymi przez bohaterów w wieku dojrzewania. Franko odzwierciedla aktualne przemiany społeczne, pokazując alternatywne modele rodzin i zestawiając je z tradycyjnymi wzorcami.
Warto podkreślić, że sportretowane przez pisarza rodziny składają się przede wszystkim z mężczyzn, co zachęca do wnikliwego przyjrzenia się roli matki i jej znaczącej nieobecności w życiu bohaterów. W oparciu o tradycyjne wyobrażenia o macierzyństwie, a także prace antropologiczne i socjologiczne oraz badaczy queer-literatury, w niniejszym artykule podejmę próbę analizy obrazu matki w wymienionych wyżej powieściach.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 1 (181) (2023)
Opublikowane: 2023-03-05
Język Polski
Русский
English