https://doi.org/10.31261/pr.16055
W artykule omówiono kilka dzieł Jewgienija Wodołazkina z ostatnich lat, w których można dostrzec zbieżność średniowiecznych technik i współczesnych nurtów literackich. Wszystkie łączy globalna oprawa retrotopii w rozumieniu Zygmunta Baumana, czyli: ucieczka w przeszłość, poszukiwanie granic Początku, poczucie jedności, tworzenie mitów. Na podstawie artykułu Literatura: przyszłość jest w przeszłości (2019) i powieści Justyfikacja wyspy (2020), studium tematu anachronizmów jako formy aberracji świadomości i myślenia retrospektywnego, charakterystycznego dla średniowiecza, jest przeprowadzane. Powieść Czagin (2022) bada postawy mitotwórcze związane z metodą retrospekcji, w ramach której dochodzi do zniekształcenia pamięci, restrukturyzacji świadomości oraz usprawiedliwienia błędów i upadku moralnego. Całkowicie wycofywane są z obiegu takie pojęcia i kategorie jak rzeczywistość, historia, pamięć, odpowiedzialność, czyn, skrucha. Na zakończenie można postulować paradoksalne unieważnienie zadeklarowanego na początku powieści Czagin tematu pamięci i zastąpienie go tematem zapomnienia i zniekształconej retrospekcji pamięci, symbolicznie reprezentowanej przez rzeki Letę i Eunoię.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Nr 1 (185) (2024)
Opublikowane: 2024-02-12
Język Polski
Русский
English