Abstrakt

DOSTOJEWSKI O ROSYJSKIEJ SAMOISTNOŚCI NARODOWEJ

Streszczenie

Od maja 1872 roku Dostojewski długo przebywał na ziemiach Starej Russy, usiłując pojąć fenomen rosyjskiej gleby, istoty rosyjskiego bytu narodowego. Doprowadziło to do istotnego przekształcenie twórczej orientacji pisarza. Dostojewski powrócił wówczas do jednego z najistotniejszych elementów rosyjskiej samoświadomości: do twórczości słownej wolnej od nalotu osobistej świadomości i woli artysty, od magicznej gry wyobraźni, od pokusy tworzenia i narzucania wielkiemu światu Bożemu swego własnego świata, swojej prawdy. Równocześnie w świadomości twórczej pisarza kształtuje się wyobrażenie o jedności takich źródeł rosyjskiego ludowego światoodczucia, jakim była wiara w Chrystusa, etyczna czystość, łagodność, prawosławne historiozofi czne samouświadomienie Trzeciego Rzymu i wreszcie — ludowego języka, który wszystko to wyraża i przechowuje. Szczególne znaczenie przydaje pisarz żywemu wcieleniu tych zasad w idealnych osobowościach świętych obrońców wiary, rosyjskich kobiet, prostych ludzi. Przetrwanie zasad  ludowej samoświadomości w żywych ludziach jest, według Dostojewskiego, gwarancją dalszego istnienia narodu w czasie ziemskim i szczęśliwego losu w Wieczności.

DOSTOEVSKY ABOUT THE RUSSIAN FOLK ORIGINALITY\

Summary

From May, 1872 Dostoevsky  for hours lives on earth of Staraya Russa (Old Russia), deepening into understanding of Russian soil, nationality. It was told on the substantial transforming of creative setting: to a great extent the writer went back to one of the native beginnings of Russian consciousness: to verbal creation,  free from the personal tyranny of the artist, from the magic fi gment of the imagination, from the temptation to create and impose to the large God’s world with the own artistic, fi ction world. At the same time in his creative consciousness the idea about the unity of such beginnings of Russian folk mentality, as the faith  into Christ, moral cleanliness, meekness, orthodox  historiosophy consciousness of The Third Rome, and fi nally, language, which all of these expressing and saving, is normalized. The special meaning the writer gave to the living embodiment of these beginnings in some ideal personalities of the saint devotees of faith, Russian women, simple people. Saving of the beginnings of the folk consciousness in living persons is appeared, by Dostoevsky, with the pledge of further existence of  nation in the earth time and happy fate in the Eternity.